Οι παλιές αγάπες, λέει ένα τραγούδι των Πυξ-Λαξ, πάνε στον παράδεισο, οι μεγάλες όμως... δεν πεθαίνουν ποτέ Κ.

14.11.06

ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΣΟΥΛΑ.

Ανθούς τ' Οκτώβρη, που να βρώ, να σε στολίσω,
μικρέ, γαλάζιε μου, ουρανέ,
κι'ένα μου δάκρυ, δροσερό, να σε ποτίσω,
μη μαραθείς ποτέ.

Το σύννεφο,το ποι'όμορφο, στις χούφτες μου θα στίψω,
να πιείς να δροσιστείς,
και στο ταξείδι που θα πας, σημάδια εγώ θα ρίξω ,
καρδιά μου, μη χαθείς.- Κ.