Βρέχει και σουρουπώνει στο χωριό μας....Ακόμα πέφτει απόψε , έξω , η βροχή , αρρωστημένα ,
κι’ όμως , το βράδυ τούτο , μοιάζει , λες , ονειρεμένο …
το σπίτι όλο σκοτεινό , τα φώτα ολόγυρα σβησμένα ,
μονάχα το καντήλι , στο παλιό το εικονοστάσι ειν’ αναμμένο.
Κλείσε απαλά , την πόρτα της ψυχής αγαπημένη ,
ως θα περνάς στου νου , τους σκοτεινούς τους διαδρόμους ,
όσο κι’ αν η καρδιά σε λαχταράει , και σε προσμένει ,
αλλοίμονο , δεν το μπορεί ν’ αντέξει κι’ άλλους πόνους .
Η βροχή απόψε πάλι , λες , πως την ψυχή μου τυραγνάει ,
κάθε σταγόνα της , και μια δικιά σου εικόνα , μου θυμίζει ,
αδέσποτος ο νους , στους δρόμους τους δικούς σου τριγυρνάει ,
καθώς ο αγέρας κάποιο γνώριμο σκοπό σιγοσφυρίζει .
Κλείσε απαλά , την πόρτα της ψυχής αγαπημένη ,
στο σούρουπο μην προσπαθείς για νάβρεις ηλιαχτίδα ,
σαν τις σταγόνες της βροχής η αγάπη σκορπισμένη ,
μέσα στη νύχτα ήλιος ν’ ανατείλλει , δεν υπάρχει ελπίδα . Κ.-
Λιδορίκι 22.10.2007 .
κι’ όμως , το βράδυ τούτο , μοιάζει , λες , ονειρεμένο …
το σπίτι όλο σκοτεινό , τα φώτα ολόγυρα σβησμένα ,
μονάχα το καντήλι , στο παλιό το εικονοστάσι ειν’ αναμμένο.
Κλείσε απαλά , την πόρτα της ψυχής αγαπημένη ,
ως θα περνάς στου νου , τους σκοτεινούς τους διαδρόμους ,
όσο κι’ αν η καρδιά σε λαχταράει , και σε προσμένει ,
αλλοίμονο , δεν το μπορεί ν’ αντέξει κι’ άλλους πόνους .
Η βροχή απόψε πάλι , λες , πως την ψυχή μου τυραγνάει ,
κάθε σταγόνα της , και μια δικιά σου εικόνα , μου θυμίζει ,
αδέσποτος ο νους , στους δρόμους τους δικούς σου τριγυρνάει ,
καθώς ο αγέρας κάποιο γνώριμο σκοπό σιγοσφυρίζει .
Κλείσε απαλά , την πόρτα της ψυχής αγαπημένη ,
στο σούρουπο μην προσπαθείς για νάβρεις ηλιαχτίδα ,
σαν τις σταγόνες της βροχής η αγάπη σκορπισμένη ,
μέσα στη νύχτα ήλιος ν’ ανατείλλει , δεν υπάρχει ελπίδα . Κ.-
Λιδορίκι 22.10.2007 .
