Δεν πέρασ'η άνοιξη απ' τη γειτονιά μας,φέτο,
ατέλειωτος χειμώνας στην καρδιά, K.
σεργιάνι βγαίνει ο πόνος ,με γαρύφαλλο στο πέτο,
και στις αλάνες παίζουν ,πικραμένα,τα παιδιά.
Και τα γεράνια,μαραμένα,
τα χελιδόνια,μισεμένα, R.
και τα όνειρά μας στην καρδιά
βαθειά,φυλακισμένα.
Φεγγάρια πάνα κι έρχονται,τα παγωμένα βράδια,
φαντάροι ξεχασμένοι,στου ονείρου τη σκοπιά,
σφιγμένα χείλια και τα μάτια καρφωμένα στα σκοτάδια, K.
τα παραμύθια της γιαγιάς,μοναδική,παρηγοριά.
Κι'όλη η ζωή μια χούφτα πόνος,
ξυπνάς,κοιμάσαι,πάντα μόνος,
πως θα περάσει Θεέ μου , R.
αχ Θεέ μου, αυτός ο χρόνος . - K.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου