Οι παλιές αγάπες, λέει ένα τραγούδι των Πυξ-Λαξ, πάνε στον παράδεισο, οι μεγάλες όμως... δεν πεθαίνουν ποτέ Κ.

21.11.13

Ε Ρ Η Μ Η Ν ….

  ΕΝ..ΕΛΛΑΔΙ  ΤΗ…….  2013

 

 

tm08a

 

Δεν είχαμε την τύχη , στα καλέσματα της μοίρας να βρεθούμε ,

δεν μας αξίωσε η ζωή , τέτοιες στιγμές μοναδικές να ζήσουμε ,

ούτε στα προσκλητήρια των « άξια πεσόντων » το απών να πούμε

κι’ έτσι , για λίγο , την ασήμαντη ζωή μας να τιμήσουμε .

* *

Πάντα ερήμην μας κυλούσε η ζωή και γίνονταν οι αγώνες ,

Και ‘μείς , από μακριά οι θλιβεροί οι θεατές χειροκροτούσαμε

Ποτέ δεν ανταμώσαμε στο δρόμο μας , τους Λαιστρυγόνες

Μακάριοι θεατές στου πόνου την αρένα πάντα ζούσαμε .

· *

Ερήμην μας κυλάει και η λειψή ζωή μας πάλι τώρα

Κάθε πρωί , λιποθυμάνε τα παιδιά ‘π την πείνα στα σχολεία

Χάνονται , αυτοκτονούν αδέρφια μας κάθε στιγμή και ώρα

και εμείς …ατάραχοι , φουμάρουμ’ αργιλέ στα καφενεία .

· *

Πάντα παρόντες σε παράτες , παρελάσεις και γιορτάσματα

Τους πανηγυρικούς τους λόγους μας , ανέξοδα εκφωνούσαμε

Ψεύτικα δάκρυα , ψεύτικη θλίψη , μα και ψεύτικα αγκαλιάσματα

Ψεύτικα όλα , ακόμα ψεύτικος κι’ ο πόνος μας , την ώρα που πονούσαμε …

Αθήνα 21 - 11 - 2013