ΕΡΩΤΑΣ …ΦΟΝΙΑΣ

 

Χρόνια και χρόνια σε περίμενα , να ‘ρθεις σαν ..χάδι

να μου γιατρέψεις της καρδιάς κάθε πληγή ,

μα ήρθες έρωτας ..φονιάς μες στ’ όνειρό μου κάποιο βράδυ ,

και μου χαράκωσες για πάντα την ψυχή …

                                                  *

Tης φαντασίας , πλάνο δημιούργημα , γλυκειά οπτασία ,

πάθους , γλυκειά παραίσθηση , θανατερή ,

αντί για της αγάπης την αιθέρια , απέραντη ..ευτυχία ,

γεύση ..θανάτου , μου ‘δωσες..φαρμακερή..

                                                  *

Να ‘ρχεσαι , στην ψυχή κάθε φθινόπωρου ... Σεπτέμβρη ,

με της γλυκειάς μελαγχολίας τη συντροφιά ,

και γω , θα σε προσμένω πάντα εκεί , στα ..ίδια μέρη ,

που με πρωτομαχαίρωσε η δική σου η ματιά .

                                                  *

Δεν ξέρω , πόσα, άραγε , φθινόπωρα η καρδιά θ’ αντέξει ,

άμποτε , να’ταν το στερνό , αυτό το φετινό ,

να’ βγει απλήγωτη η ψυχή , ελεύθερη , ολόγυρα να ..τρέξει

και ν’ ανταμώσει , κάποτε , έρωτα ..αληθινό…..Κ.-

Λιδορίκι 23-8-2009

Αθήνα 24-9-2009

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ..

 

Όταν θα σβύσουν του καλοκαιριού , οι λαμπερές οι μέρες ,

και ξεχαστούν , τ’ Αυγούστου , οι φεγγαρόλουστες βραδιές ,

του φθινοπώρου η θλίψη , με τη μοναξιά θ’αλλάξουν , πάλι , βέρες ,

λες κι’ ειν ‘ η μοίρα πάντα αυτή , στις έρημες , μοναχικές καρδιές .

                                      *

Τους ήλιους σου , τους μυστικούς , που σαν θεούς τους.. λάτρεψες ,

εκεί , στου ξεχασμένου κουμαρόδασου το σκουριασμένο θρόνο ,

άμποτε , να ‘ταν μπορετό , να νοιώσεις πως και πάλι ..λάθεψες ,

πληρώνοντας το λάθος σου , κι’ αυτό , με της ψυχής τον..πόνο..

                                   *

Τα νοσηρά εκείνα , του Αυγούστου , μουχλιασμένα απόβραδα ,

οπού ‘καναν τις σκέψεις να..γλυστρούν , στα νοτισμένα φύλλα ,

ενώ , της λίμνης η δροσάτη ανασεμιά , περνώντας τα..ξερόκλαδα ,

σκόρπαγε , ολόγυρα , εκείνη την παράξενη της σιωπής ανατριχίλα..

                                    *

Πολλά , θυμήσου , εκεί , στον τόπο αυτό , το μυστικό κι’ αγαπημένο ,

έγραψες κι’ έσβυσες , μες στης ψυχής σου το κρυφό το καλαντάρι ,

μα ‘φηνες , τον κρυφό , παλιό σου , εκείνο πόθο , πάντα φυλαγμένο ,

προσμένοντας , του φθινοπώρου τη γλυκειά μαλαγχολιά να σου τον πάρει…..Κ.-

Aθήνα 1-5 /9/2009