ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΜΑΤΙΑ..

 

 

Στα μάτια σου , διαβάζω πάντα το..φθινόπωρο ,

έτσι , όπως ταξειδεύω μοναχός , μες στη γλυκειά..μελαγχολία ,

με το παλιό μου , το πολύπαθο , μικρό..σκαρο ,

παραδομένος , στων φαιών χρωμάτων την εξαίσια ..πανδαισία ..

                    *                *

Στ’ απέραντα τα καστανά σου πέλαγα ‘ρμενίζω ,

χωρίς σκοπό ..συγκεκριμένο , δίχως ρότα , και χωρίς προορισμό ,

δεν έχω τίποτα , να περιμένω , το... γνωρίζω ,

μα δεν μπορώ να κάνω πίσω , σ’ το ταξείδι αυτό , το δίχως..γυρισμό..

                   *                 *

Μάτια του φθινοπώρου , που το χρώμα σας δεν ξέρω ,

μέσα σας , ταξειδεύω αδιάκοπα , σ’ αγνωστους τόπους , μακρινούς ,

άμποτε , μέσα στο φθινόπωρο , την άνοιξη να φέρω ,

στην περιπλάνησή μου αυτή , στους λιγοστούς, π’ απόμειναν καιρούς….Κ.-

Λιδορίκι 4 -11 - 2009

TO …AΓΚΑΘΙ..

 

Ένα αγκάθι , έχω βαθειά ..μπηγμένο , στην ψυχή μου ,

που ..χρόνια , να το βγάλω , προσπαθώ , μα δεν μπορώ ,

φοβάμαι , ίσως , πως μαζί του θα τελειώσει κι’ η ζωή μου ,

και πως χωρίς αυτό , δεν θα μπορέσω πιά να ..ζω..

                       *                       *

Μια ‘γάπη , ανάγνωρη , μια αιθέρια , δαντελένια ..οπτασία ,

μάτια..πολύχρωμα , σαν αντικρύζουν μελαγχολικά το φως ..

του φθινοπώρου η θλίψη η γλυκειά , αρρωστημένη ..φαντασία ,

που ταξειδεύει , σ’ένα κόσμο ..ξένο , άγνωστο…διαρκώς ..

                      *                          *

Άϋλο..πρόσωπο , με δυό..ουρανούς στο μέτωπο , για μάτια ,

κοχύλια πορφυρά , απροσδιόριστα , στη θέση των..χειλιών..

άλλοτε μου χαμογελούν , κι’άλλοτε , λες , του πάγου ειν..κομμάτια

σαν..εφιάλτης , μες στον..ξέγνοιαστο , τον ύπνο των παιδιών..

                      *                           *

Ας ήταν ..τριαντάφυλλου αγκάθι , να νοιώσω την υπέροχη ευωδιά ,

τη..βελουδένια ανάσα , να τη νοιώσω τρυφερά να με ..χαϊδεύει ,

όπως της θάλασσας η..αύρα , πούρχεται απ’ το πέλαγο..μακριά ,

κι’ ας μάτωνα , κι’ ας έννοιωθα το αίμα της καρδιάς μου να..στερεύει ..

Λιδορίκι 1-11-2009