Κοκκίνισε ολόγυρα ο τόπος , από τρελές φλογάτες παπαρούνες ..
Χορτάσανε τα μάτια ομορφιά , μετά την τόση χειμωνιάτικη μουντάδα ,
Κρίμα , που δεν μπορούν να ..γαληνέψουν τις ψυχής μας τις φουρτούνες ,
Τα ταπεινά αυτά λουλούδια , που χαμογελάνε συνεχώς μες στη λιακάδα ..
****
Χαίρονται σαν παιδιά ,και στέλνουνε τραγούδια με το φύσημα τ’αγέρα
Ενώ κάπου πιο εκεί σ’αφήνει άφωνο λες , των κουδουνιών η θεία μελωδία ,
Σμίγοντας στο γλυκό ανεμοφύσημα με του τσοπάνου τη γλυκιά φλογέρα
Συνθέτοντας του έρωτα και της ζωής τη θεϊκή , θεσπέσια υμνωδία ..
*****
Κι’ εμείς , της σκονισμένης άσφαλτου οι « θλιβεροί »..εραστές
Που ξεχασμένοι χρόνια , ζούμε το φρικτό τον…γολγοθά μας
Σ’ αυτό μας το ταξίδι του χαμού , ιδανικοί μοναχικοί ..ταξιδευτές
Πνίξαμε άθελά μας , στα σκουπίδια , τα πιο όμορφα όνειρά μας ..
****
Δώσε μας Θεέ μου τη χαρά , κάνε ακόμα ένα μονάχα θαύμα .
Να ξημερώσει και για μας μια ανθισμένη Κυριακή
Να μας γιατρέψει το παλιό αγιάτρευτό μας τραύμα
Σαν θα ξυπνήσουμε να είν’ γεμάτη παπαρούνες όλη η γη …Κ.Κ.-
Αθήνα 30 – 31 / 3 / 2014
