ΜΑΣ ΤΙΜΗΣΕ Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ

 

   Στο  τελευταίο  τεύχος της  “ Φιλολογικής “ , του  επίσημου εντύπου της  “ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ  ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ “ μας  έγινε  η  τιμή να  δημοσιευτεί το  ποίημά  μας  “ Προσκύνημα  στην  Αρσαλή “μαζί  με  ποιήματα των  μεγάλων  ποιητών  μας , Κ.Καβάφη  και Γιάννη Ρίτσου , σε  εργασία στην  ώρα  της  Νεοελληνικής Λογοτεχνίας , του  Γυμνασίου  Λίμνης  Ευβοίας ..

   Περιττό  βέβαια  να  αναφέρουμε  πως ήταν  μεγάλη  τιμή  για  μας να  βρεθούμε  δίπλα απ’ τους  κολοσσούς της  Ελληνικής  ποίησης .

   Παραθέτουμε την  εργασία των  μαθητών και  τα  εξώφυλλα του  περιοδικού .

( Για  μεγέθυνση  κάντε  κλικ )

  Καλό  σας  βράδυ ….Κ.Κ.-

Ε Ρ Η Μ Η Ν ….

  ΕΝ..ΕΛΛΑΔΙ  ΤΗ…….  2013

 

 

 

Δεν είχαμε την τύχη , στα καλέσματα της μοίρας να βρεθούμε ,

δεν μας αξίωσε η ζωή , τέτοιες στιγμές μοναδικές να ζήσουμε ,

ούτε στα προσκλητήρια των « άξια πεσόντων » το απών να πούμε

κι’ έτσι , για λίγο , την ασήμαντη ζωή μας να τιμήσουμε .

* *

Πάντα ερήμην μας κυλούσε η ζωή και γίνονταν οι αγώνες ,

Και ‘μείς , από μακριά οι θλιβεροί οι θεατές χειροκροτούσαμε

Ποτέ δεν ανταμώσαμε στο δρόμο μας , τους Λαιστρυγόνες

Μακάριοι θεατές στου πόνου την αρένα πάντα ζούσαμε .

· *

Ερήμην μας κυλάει και η λειψή ζωή μας πάλι τώρα

Κάθε πρωί , λιποθυμάνε τα παιδιά ‘π την πείνα στα σχολεία

Χάνονται , αυτοκτονούν αδέρφια μας κάθε στιγμή και ώρα

και εμείς …ατάραχοι , φουμάρουμ’ αργιλέ στα καφενεία .

· *

Πάντα παρόντες σε παράτες , παρελάσεις και γιορτάσματα

Τους πανηγυρικούς τους λόγους μας , ανέξοδα εκφωνούσαμε

Ψεύτικα δάκρυα , ψεύτικη θλίψη , μα και ψεύτικα αγκαλιάσματα

Ψεύτικα όλα , ακόμα ψεύτικος κι’ ο πόνος μας , την ώρα που πονούσαμε …

Αθήνα 21 - 11 - 2013

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΣΑΛΗ

 

 

Στο ταπεινό της Αρσαλής το εκκλησάκι ,

πουν’ ριζωμένο στην αητοφωλιά της Γκιώνας

πηγαίνω πάντα , για ν’ανάψω ένα κεράκι

σαν θα φθινοπωριάσει , κι’ έρθει ο χειμώνας.

*

Απ’ έξω , η παλιά καμπάνα κρεμασμένη ,

στης γέρικης βελανιδιάς , το ροζιασμένο μπράτσο

πρόχειρα , λες , μ’ένα παλιό σκοινί δεμένη

τον κάμπο αγναντεύει , από ψηλά σαν κάστρο .

*

Μοσχοβολάει ολόγυρα τον χώμα το βρεγμένο ,

κι αυτή η άγρια ομορφιά , με συνεπαίρνει ,

καθώς το χώμα της σπηλιάς το νοτισμένο

όλα της γης τ’ αρώματα μου φέρνει ..

· *

Μόνος στο μισοσκόταδο , μ’ ένα κερί αναμμένο ,

μονάχη συντροφιά μου πάντα , στο σκοτάδι ,

ααι κάπου στη γωνιά , το λαδοκάντηλο σβησμένο ,

θα ‘χει σωθεί , ως φαίνεται από καιρό το λάδι .

· *

Χρυσούς πολυελαίους και’ άμφια χρυσά δεν έχει

Ούτ’ Άγια Τράπεζα , μονάχα ένα τραπέζι μ’ ένα τάσι

κι’εκεί στο μισοσκόταδο , καθώς τριγύρω βρέχει ,

νοιώθεις πως  θα’ μπει κι’ ο Χριστός να ξαποστάσει .

 

Αθήνα 15 -2- 2013