Θάρθουν βραδιές να με ζητάς,
νύχτες,να με θυμάσαι,
θα ξημερώνει η αυγή,
μα εσύ δεν θα κοιμάσαι.
Θ' αναζητάς τα μάτια μου,
που αγκάλιαζαν τον κόσμο,
μοσχοβολιά η ανάσα μου,
βασιλικό και δυόσμο.
Θα τριγυρνάς στις γειτονιές,
με μάτια δακρυσμένα,
γνωστούς και φίλους θα ρωτάς,
αν μάθανε για μένα.
Τα βράδια στις ακριγιαλιές,
τα χνάρια μου θα ψάχνεις,
και στην καυτή την αμμουδιά,
τον ίσκιο μου θα φτιάχνεις.
Μα ότι απο μένα απόμεινε,
μεσ'την καρδιά σου είναι΄
κράτα αγκαλιά το όνειρο,
δική μου πάντα μείνε.- Κ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου