NYXTA..EΛΠΙΔΑΣ..

AΓΙΑ..ΝΥΧΤΑ..

Του ρημαγμένου , διπλανού σπιτιού , η σκάλα δεν θα τρίξει ,

την Άγια Νύχτα αυτή των Χριστουγέννων , που προσμένουμε ,

ούτε τ’ αστέρι το λαμπρό , το μονοπάτι το κρυφό θα δείξει ,

στους μάγους , που , αιώνες , το μικρό Χριστό μας περιμένουνε .

* * *

Χρόνια και χρόνια , τώρα , το φτωχό το λαδοκάντηλο..σβυσμένο ,

χέρι δεν βρέθηκε , θαρρείς , παραμονή Χριστούγεννα , ν’ ανάψει ,

έφυγ’ η μάνα , τέλειωσε η ζωή , βουβό το σπίτι , έρμο , ξεχασμένο ,

τι κι’ αν το γυρισμό του , τέτοια Νύχτα , της φτωχειάς της είχε τάξει..

* * *

Χαράζει , κι’ όπου να’ναι θα χτυπήσουνε χαρμόσυνα οι καμπάνες ,

κάθε χρονιά , τέτοια βραδιά , η ξεχασμένη ελπίδα μας ..γεννιέται ,

θ’ανοίξουνε για λίγο , πάλι οι ουρανοί , κι’ όλες του κόσμου οι μάνες ,

μες στη ζεστή τους αγκαλιά τα’ όνειρο θ’ αναστήσουν που..ξεχνιέται..

* * *

Νύχτα ελπίδας , τα βουβά τα μάτια , σαν λαμπρά αστέρια λαμπυρίζουν ,

στην προσμονή καινούργιας μέρας , στην πικρή , λειψή..ζωή μας ,

κι’ όλα τα βλέματα , με δέος στ’ ουρανού την περατιά ..στριφογυρίζουν

προσμένουν όλοι , ένας μικρός Χριστός να γεννηθεί μες στην ψυχή μας…….Κ.-

Λιδορίκι 23/12/08 - 28/12/08

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ..

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ..

Άρχισε από νωρίς το χιόνι απόψε , σε λίγη ώρα όλα γύρω είχαν πασπαλιστεί με...ζαχαρένιο χιόνι , λες κι' ήταν κουραμπιέδες , χαρές τα παιδιά , που την άλλη μέρα , μετά τα κάλαντα , θα παίζαμε χιονοπόλεμο , και δεν πέρναγε κι' αυτή η βραδυά , να ..ψευτοξημερώσει , να μαζευτούμε , η..παλιοπαρέα της γειτονιάς , αχάραγα , να πάμε γιά τα κάλαντα .
Η μάνα μου , από νωρίς , με γκρίνιαζε , λέγοντάς μου πως έξω..ψήνει τα ..φίδια , και να καθήσω στ' αυγά μου , γιατί κάνει ψόφο , κι' είχα κι'ένα..γαιδουρόβηχα..λάλαγα σαν κοκοράκι , αλλά που εγώ , δεν έπαιρνα χαμπάρι από τέτοια , ήταν βλέπεις τα πρώτα μου κάλαντα με συνοδεία..φυσαρμόνικας , έκανα το ντεμπούτο μου ...λίγο τόχεις...
Όλη τη μέρα έκανα πρόβες , τάμαθα καλά τα κάλαντα , γιατί ήταν καινούρια η φυσαρμόνικά μου , Γερμανικιά Ηohner , μέχρι τώρα είχα μιά Picolo , και ήθελα η πρώτη μου εμφάνιση να είναι θριαμβευτική , μιά και ήμουν ο μόνος ...οργανοπαίχτης που θα τάλεγε .
Το ραντεβού είχε ορισθεί γιά τις 4 το πρωί , μαύρα σκοτάδια δηλαδή , αλλά ποιός τα κοίταγε αυτά , έξω τόχε στρώσει κανονικά και έριχνε συνέχεια , απ' το τζάμι παρακολουθούσα , και στα κάγκελα του μπαλκονιού κόντευε να φτάσει μιά παλάμη , κι' οι νιφάδες , χοντρές-χοντρές , όλο και πύκνωναν , τις χάζευα απ' το παράθυρο , ρίχνοντας το φως απ' το φακό μου , που λες και ..τρυπούσε τον αέρα και το χιόνι κι' έφεγγε πολλά μέτρα μακριά , σχεδόν μέχρι την άκρη της αυλής μας , μέχρι τη μάντρα , που ήταν οι τριανταφυλλιές και οι καμέλιες , λευκοντυμένες σαν... νυφούλες , καμαρωτές-καμαρωτές....΄
Έσβησα το φως , και χαμήλωσα τη λάμπα του πετρελαίου , που είχα δίπλα στο κρεβάτι μου σε μιά καρέκλα , μαζί με τη φυσαρμόνικά μου και το ξυπνητήρι , μαύρο , Big Ben παρακαλώ , Αμερικάνικο , μας τόχε στείλει ο μπάρμπα Χρήστος , ο αδερφός της μάνας μου , και είχε και φωσφορίζοντες δείκτες και αριθμούς , τόχα λοιπόν δίπλα μου γιά να το κλείσω να μη ξυπνήσω και τους άλλους , τη λάμπα την άφησα ίσα-ίσα να καίει , γιατί στις 12 , τα μεσάνυχτα , ο Γαζής έσβηνε το ηλεκτρικό , αφού πρώτα έκανε ένα..συνθηματικό αναβόσβημα , 5 λεπτά πριν .
Βέβαια δεν σταμάτησα , που και που , να φέγγω με το φακό μου γιά να παρακολουθώ τι γίνεται έξω , ενώ η μάνα μου η καημένη , ξεθεωμένη όλη τη μέρα , μαγαζί ..σπίτι , απ' τα χαράματα στο πόδι , μου φώναζε να κοιμηθώ , αλλά που εγώ....και δεν πέρναγε κι'αυτή η ρημάδα η ώρα...
Γιά να νυστάξω και να κοιμηθώ , μετρούσα τα τικ-τακ του ρολογιού και παρακολουθούσα το μικρό φωσφοράκι του δείχτη , που προχωρούσε με μικρά ..πηδηματάκια , κάποια όμως στιγμή , φαίνεται , με πήρε ο ύπνος , ενώ σκεφτόμουνα τι ώρα , άραγε , θα ξυπνήσουν οι άλλοι ; ο Χρήστος , ο Μιλτιάδης , ο Γιάννης έχοντας την έννοια μη και δεν ακούσω το ξυπνητήρι...κι' αργήσω .
Κάποια στιγμή , έννοιωσα κάποιον να με σκουντάει να ξυπνήσω , ήταν η μάνα μου , που άκουσε το ρολόι που χτυπούσε , ποιός ξέρει πόση ώρα , πετάχτηκα , δυνάμωσα λίγο τη λάμπα , κι' άρχισα να ντύνομαι , ενώ η μάνα μου έλεγε να ντυθώ καλά γιατί έκανε ..ψόφο , να βάλεις τις γαλότσες , μούπε , τόχει στρώσει γιά καλά , θα πουντιάσετε...
Που να 'κούσω εγώ , κοίταγα την ώρα που πέρναγε και φοβόμουνα μην αργήσω κι' οι άλλοι έχουν μαζευτεί , τρέμαν τα πόδια μου , όχι τόσο απ' την παγωνιά , όσο απ' την ανυπομονησία , να προλάβω , ετοιμάστηκα , πήρα τη φυσαρμόνικα , φόρεσα και κάτι πλεχτά..χακί γάντια , καθησύχασα τη μανα μου , που συνέχισε να μου λέει να ντυθώ καλά και να προσέχω , και ξεκίνησα..
Βγαίνοντας , αντίκρυσα ένα υπέροχο θέαμα , όλα γύρω σκεπασμένα με φρέσκο..αχνιστό χιόνι , κι' έριχνε συνέχεια , χοντρές-χοντρές νιφάδες , οι γαλότσες μου χώνονταν μέχρι τη μέση στο χιόνι , και με δυσκόλευαν στο βάδισμα , ενώ το παλιό χιόνι είχε αρχίσει να παγώνει και να..γλυστράει , τότε σκέφτηκα το τι έχει να γίνει τη μέρα στον κατήφορο της Βαθειάς , που όποιος πέρναγε θάκανε τσουλήθρα , την περασμένη μάλιστα χρονιά , είχαν σπάσει και χέρια και..πόδια , κι' οι φουκαράδες οι Γυφτομαχαλιώτες , θα μείνουν αποκλεισμένοι , ποιός ξέρει γιά πόσες μέρες....
Προχώρησα , ο Μιλτιάδης δεν είχε φως , ούτε ο Γιάννης , απέναντι , φαίνεται θάχαν προχωρήσει στ' Αλωνάκι , κι' ο Χρήστος βέβαια γιατί δεν είχε ούτε αυτός φως , περπατούσα και το ολόφρεσκο χιόνι έτριζε , το φχαριστιόμουνα , ολόγυρα ήταν ..θεοσκότεινα , πουθενά φως , κι'έκανε κυριολεκτικά...ψόφο , κρύωνα , θυμήθηκα τη μάνα μου την έρμη που μαλλιασε η γλώσσα της , ντύσου καλά , κάνει ψόφο , ήθελα να γυρίσω αλλά και πάλι , δεν ήθελα ν' αργήσω , ύστερα έφτασα στ' Αλωνάκι , που θα περιμένουν κι' οι άλλοι , φτάνοντας βλέπω την πλατεία κάτασπρη , το χιόνι κόντευε να φτάσει μιά ..σπιθαμή , τα τραπεζάκια του μαγαζιού μας σκεπασμένα απ' το χιόνι , και στην άκρη της πλατείας , τρεις-τέσσερις καρέκλες , ξεχασμένες φαίνεται , κι' αυτές σκεπασμένες απ' το χιόνι , τα παιδιά όμως πουθενά , προχώρησα να μαζέψω τις καρέκλες , να τις βάλω σε μιά γωνιά και να τις τινάξω , μουρμουρίζοντας , που ξεχάσαμε έξω τις καρέκλες χειμωνιάτικα , ενώ παράλληλα νευριασμένος με τα παιδιά , που δεν ..φαίνονταν πουθενά , 'αρχισα να τους τα...σούρνω...και επειδή...φοβόμουνα άρχισα να ..χαζοτραγουδάω , να λέω τα..κάλαντα , έτσι γιά νάχω..συντροφιά...
Το χιόνι συνέχιζε να πέφτει παχύ-παχύ , τα μαλλιά μου θα πρέπει νάταν κάτασπρα , τόνοιωθα , κόντευα να γίνω ...χιονάνθρωπος , τα πόδια μου ξυλιασμένα , και τα χέρια μου , τάνοιωθα..δεν τάνοιωθα , α..ρε μάνα , είχες δίκιο που μούλεγες να κάτσω στ' αυγά μου , αλλά ποιός σ' άκουγε....σκέφτηκα να γυρίσω στο σπίτι , αλλά τα κάλαντα...κι' αυτά τα παιδιά πουθενά , μ' είχε πιάσει απελπισία είχα γίνει ...τούρκος απ' τα νεύρα , τραγούδαγα , έβριζα , έλεγα τα κάλαντα , ούτε κι' εγώ ήξερα τι έκανα , η παγωνιά αβάσταχτη και τα νεύρα...τσατάλια...κι' αυτό το χιόνι , μου σκέπαζε τ' αυτιά και τα πάγωνε...τάνοιωθα , κιόλας , ξυλιασμένα...
Τότε ένοιωσα ένα ελαφρό σκούντημα στον ώμο , πετάχτηκα , κι' ακούω : αντε ρε πατέρα ξάπλωσε στο κρεβάτι , θα πιαστείς , έχεις μιά ώρα που κοιμάσαι στον καναπέ , βρίζεις..τραγουδάς , λες τα κάλαντα , τι έπαθες Χριστουγεννιάτικα ; πάλι το Λιδορίκι ονειρεύεσαι ; Ξύπνααααα......
Αλάφιασα...ήταν ο μικρός μου γιός , ο Χάρης , και γελούσε ασταμάτητα , που νάξερε ότι μου χάλασε το ωραιότερό μου όνειρο , τα πρώτα μου κάλαντα....αχ..βρε..Χάρη ....με 'κοψες στο..καλύτερο.........K.-

..MNHMΕΣ...

Μνήμες θολές , αγαπημένα μάτια μισοξεχασμένα ,
ταξείδια αξέχαστα , μες τις κρυφές σας..αγκαλιές ,
λόγια , φιλιά , και όνειρα θολά..ξεθωριασμένα …
περιπλανήσεις μαγικές , σ’ εξωτικές..ακρογιαλιές .

Σημάδια χαραγμένα στου κορμιού τη..σάρκα ,
άσβεστα , ανεξίτηλα στου χρόνου το φευγιό ,
στου πάθους τον ταξειδεμό , κουπιά σε..βάρκα ,
που θα μας πάει σ’ άγνωστο τόπο , ξένο…μακρινό..

Χνάρια μισόσβυστα , σε αμμουδιές ονειρεμένες ,
ζωγραφισμένες σκιές , στο λίγο φως του..δειλινού ,
μνήμες της νειότης μου , στιγμές μου λατρεμένες ,
ρίγη της σκέψης , σ’ ένα θείο αντάμωμα ..κορμιού .

Μνήμες παλιές , στιγμές αξέχαστες , θαμμένες
στα καταβάθια της ψυχής , πολύτιμα..πετράδια ,
χλωμά αστεράκια στις βραδιές μου τις..θλιμμένες ,
στης μοναξιάς μου της απέραντης , τα βράδια…….Κ.-


Λιδορίκι 7/11 – 13/12/2008 .

TA ΛΑΘΗ ΜΟΥ...

Όλα τα λάθη που ‘χω κάνει ,
αγαπημένα είναι ..παιδιά μου..
όλα είναι..σάρκα εκ της..σαρκός μου
κι έχουνε αίμα απ’ την καρδιά μου..

Μες στον καθρέφτη της ζωής μου ,
κάθε πρωί όταν κοιτάζω ,
στο τεφτεράκι της ψυχής μου
γράφω και..σβύνω , πολλά.. αλλάζω.

Όμως τα λάθη τα παλιά μου ,
όσα κι’ αν είναι , κι’ αν πληγώνουν ,
κυλάνε μέσα στην καρδιά μου ,
κι’ ας με πονούν , κι’ ας με ματώνουν .

Κι’ όσο κι’αν θέλω να τα σβύσω ,
να ξαλαφρώσω την ..ψυχή μου ,
δεν το μπορώ να λησμονήσω ,
ένα κομμάτι απ’ τη ζωή μου……Κ.-


Λιδορίκι 15-09-2008
«. 07-12-2008

MONAXIKOΣ ΤΑΞΕΙΔΕΥΤΗΣ...

Μοναχικέ ταξειδευτή του πεπρωμένου ,
θα ‘θελα στα όνειρά σου μια στιγμή να μπω..μονάχα ,
σαν ερημίτης , ενός κόσμου ξεχασμένου ,
που θα με πάει στον ποθητό προορισμό μου , τάχα..

Στην περιπλάνηση αυτή μας , τη μοιραία ,
αναζητώντας κάθε τι που μας πονάει και μας πληγώνει ,
ιδανικά μοναχικοί , όχι απαραίτητα τυχαία ,
ίδιος καυμός , τύχη κοινή , κι’ όνειρο ίδιο μας ενώνει .

Του ταξειδιού, λαθρεπιβάτες , ξεγραμμένοι ,
συνδαιτημόνες , λες , απρόσκλητοι , σε δείπνο ξεχασμένο ,
βράχοι , που στέκουν μεσοπέλαγα , χαμένοι ,
μες στο σκοτάδι να φανεί στερνό καράβι , φωτισμένο….Κ.-

Λιδορίκι 5 / 6 -12-2008 .

Η ΠΑΛΙΑ ΑΥΛΟΠΟΡΤΑ...

Πνιγμένη στον ξερό κισσό , η παλιά μας η αυλόπορτα ,
σάπισε βυθισμένη στην αχλή , στην εγκατάλειψη ,
θλίψη με πιάνει , αντικρίζοντας τριγύρω τα ξερόχορτα ,
να ‘χουνε κάνει στα όνειρά μου μια πικρή ..κατάληψη …

Σιωπή ολόγυρα ,κ’ εκεί , που ηχούσαν κάποτε τραγούδια ,
τώρα , μονάχα , τα θλιμμένα των πουλιών τα τιτιβίσματα ,
καθώς περνούν αδιάφορα , απ’ τα ξεραμένα τα λουλούδια ,
που κάποτ’ ήταν της πανέμορφης αυλής μας τα στολίσματα .

Που’ ναι οι γαρδένιες , οι καμέλιες , κι’ η πελώρια ορτανσία ,
που σαν μωρά παιδιά , νύχτα και μέρα τις κανάκευε η μάνα ,
κι’ αυτός ο αγέρας , θλιβερός , χωρίς των αρωμάτων πανδαισία ,
πένθιμη , λες , ατμόσφαιρα , σαν να χτυπάει λυπητερά καμπάνα…

Ξεθώριασαν , γιορτές και σχόλες στης ψυχής το καλαντάρι ,
οι φεγγαρόλουστες βραδιές τ΄Αυγούστου ..ξεχασμένες ,
χλωμά αστεράκια οι αγάπες , στ΄ουρανού μου το παγκάρι ,
κι’ οι αναμνήσεις , μες στη στάχτη του ονείρου , στοιβαγμένες ……Κ.-

Aθήνα 15-11-2008
Λιδορίκι 26-11-2008 .

ΛΕΙΨΟ..ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ..

Λειψό το φετινό το καλοκαίρι ,
μικρός ο Αλωνάρης , και ο Αύγουστος χωρίς αστροφεγγιές ,
ποιος ξέρει άραγε , ο Σεπτέμβρης τι θα φέρει ,
πριν του φθινόπωρου τις σκοτεινές ..ατέλειωτες βραδιές .

Σβύνω μια..μιά , απ’ της ψυχής το καλαντάρι ,
όλες αυτές τις μέρες που περάσανε ..ανούσια..βιαστικές ,
ποιός να το ξέρει , τάχα , πόσο χρόνο θα μου πάρει
να ξαναζήσω μέρες , πάλι , όμορφες , βραδιές …μεθυστικές .

Λειψό , θαμπό , το φετινό το καλοκαίρι ,
χωρίς του φεγγαριού , τα χρυσωμένα του νερού , τα μονοπάτια ,
στης λίμνης το απέραντο ασημί..παρτέρι ,
νύχτες ..πανσέληνες , βουβές , και του ονείρου σκόρπια τα κομμάτια…

Φτωχό..αδιάφορο , κι’αυτό το καλοκαίρι ,
Δεν ευωδιάσαν , πάλι , τα λουλούδια , στου χωριού μας τις αυλές ,
Μάτι κακό , λες , η..μαγαρισμένο χέρι ,
Σκόρπισε μαγικά , θαρρείς , τις τόσες του χωριού μας ομορφιές ……..Κ..-


Λιδορίκι 19-10-2008
20-11-2008

BΡΕΧΕΙ...

Πέφτει ασταμάτητα η βροχή ακόμα ,
ξεπλένει ολόγυρα , σοκάκια και αυλές ,
άμποτε , να ‘ταν μπορετό , χώρια απ ‘ το..χώμα ,
τα πάθια να ξεπλύνει , απ’ τις ανθρώπινες ψυχές..

Στου ξέθωρου παράθυρου την κόχη ,
ώρες κοιτάζω τις ολόδροσες σταγόνες ,
ενώ οι βροντές κι’ οι αστραπές , σαν τις γοργόνες
χορεύουν , στου απέραντου του κόσμου την απόχη..

Άδικα , μάταια , το ουράνιο τόξο περιμένω ,
από ψηλά , απ’ τα’άπειρο , ελπίδα να φανεί ,
τ’αστέρια κρύφτηκαν , το φως του φεγγαριού..χαμένο ,
και του τζακιού μου η γωνιά , κρύα , μονάχη..σκοτεινή …

Του ρολογιού τους δείχτες , έχω πάψει να κοιτάζω ,
δεν μ’ ενδιαφέρει , πιά , του χρόνου το…φευγιό …
της μοναξιάς μου τις στιγμές , σαν… χρόνια λογαριάζω ,
στ’ ατέλειωτο ..ταξείδι μου , αυτό το…μακρινό ……..Κ.-



Λιδορίκι 19-11-2008

ΘΑ 'ΘΕΛΑ...

Θα ‘θελα , ένα κήπο , να’ναι , πάντοτε , πνιγμένος στα λουλούδια ,
κι’ ένα ουρανό γεμάτο αστέρια , τις καλοκαιριάτικες βραδιές ,
ν’ ακούγοντ’ από μακριά , στη σιγαλιά , νοσταλγικά τραγούδια ,
που να μιλάν μόνο γι’ αγάπη , στις ανθρώπινες καρδιές .

Θα ‘θελα , στους χειμώνες μου ν’ ανθίζουν , πάντα , πασχαλιές ,
η ευωδιά τους , να σκορπίζεται στο παγωμένο ,το παρθένο χιόνι ,
καθώς ο αγέρας θ’ ανεμίζει , των τριαντάφυλλων τις άλικες καρδιές ,
όταν , στο τζάμι της ψυχής , του πόνου μου η αχνάδα θ’ αργολειώνει .

Χνώτα βαρειά , ζωγραφισμένα στα θαμπά , μισόκλειστα παράθυρα ,
στο καμαρίνι του θεάτρου μοναχός , κομπάρσος – πρωταγωνιστής ,
θλίψη παντού απλωμένη , τα τραγούδια ..θλιβερά , παράταιρα ,
κι’ εγώ στης καταχνιάς τους δρόμους , πάντα , μοναχός ταξειδευτής..

Θα ‘θελα , αυτές τις ώρες της απέραντης σιωπής , τις λατρεμένες ,
που υποκλίνεται η ζωή , στου κόσμου τον απέραντο τον πόνο ,
να πάψουν να ‘ναι οι Κυριακάτικες βραδιές , βουβές..θλιμμένες ,
και να χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες , στης καρδιάς τον τόνο………Κ.-


Λιδορίκι 13-10-08
Αθήνα 13-11-08

ΣΤΟΥ ΛΙΔΟΡ'ΚΙΟΥ ΤΙΣ...ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ..

Στου Λιδορ’κιού τις γειτονιές ,
τ’ αξέχαστα τα χρόνια ,
άκουγες παιδικές φωνές
κελάηδαγαν τ΄αηδόνια ,
ω..τι αξέχαστες βραδιές ,
στου..Λιδορ’κιού τις γειτονιές…

Ασβεστωμένες οι..αυλές
κι’ ολόγυρα οι..αλτάνες ,
μοσχομολόχες , τσετσεκιές ,
μοσχάτες μαντζουράνες ,
ονειρεμένες οι ..νυχτιές
στου Λιδορ’κιού τις γειτονιές .

Ξερό ψωμί και..δυό ελιές
μεριάζανε την ..πείνα ,
κι’ οι πεντακάθαρες καρδιές
κακιά δεν είχαν ..σφήνα ,
κι’ ολάνοιχτες οι..αγκαλιές
στου Λιδορ’κιού τις..γειτονιές..

Νέοι , γερόντοι και γριές ,
στου μόχθου το..παιχνίδι ,
σχόλες , γιορτές , καθημερνές ,
μα ονειρικό ταξείδι ,
των κοριτσιών οι αγκαλιές
στου Λιδορ’κιού τις γειτονιές .

Αχ..πως περάσαν βιαστικές ,
φύγαν σαν..χελιδόνια ,
όλες εκείνες οι ευωδιές
που πνίγαν τα μπαλκόνια ,
‘ρωτεύονταν νέοι και νιές
στου Λιδορ’κιού τις γειτονιές……..Κ.-


Λιδορίκι 26-10-2008

..ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ..ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ..

Ένα μικρό περιστεράκι απόψε ήρθε στο φεγγίτη μου ,

ίσως , μου φέρνει κάποιο μήνυμα απ’ τα περασμένα ,

μα ‘γω δεν περιμένω πιά κανένα στ’ άδειο σπίτι μου ,

χρόνια και ..χρόνια τώρα , τα παράθυρα ..κλεισμένα..

Κει , στη βαθειά μου συλλογή , στην τόση μοναξιά μου ,

το απαλό , στου παραθύρου μου το τζάμι , αυτό το χτύπημα ,

τάραξε , λες , τα από χρόνια ξεχασμένα , έωλα , όνειρά μου ,

κι ήταν , στ’ ατέλειωτο σκοτάδι μου , το μόνο ευτύχημα .

Κάτι καινούριο , ως..άλλωστ’ ήταν φυσικό , δεν..έφερε ,

τ’ άκακο αυτό πουλάκι , της ψυχής ο αθώος..ταχυδρόμος ..

μα , έστω και για λίγο , άθελά του , απ’ τη λήθη με..συνέφερε ,

μου’δειξε , πως η μοναξιά , δεν είναι της ζωής ο μόνος δρόμος …

Φτωχό πουλάκι , περιστέρι ..μοναχό , αθώο , αγαπημένο ,

χαμένος κόπος , το δικό σου αυτό τ’ αποψινό το πρόσφορο ,

άδικα προσπαθείς , για να με κάνεις , έστω λίγο , ευτυχισμένο ,

σ’ αυτό τον κόσμο , που τον έχω κάνει μόνος μου..ανυπόφορο…….Κ.-

Λιδορίκι 25.9.08 – 18.10.08

Μ Α Γ Ε Ι Α ....

Ουδέν καλόν..αμιγές κακού , λέγαν οι ...αρχαίοι πρόγονοί μας , κι' είχαν..δίκιο , η υπέροχη αυτή φωτογραφία ,του φίλου και γείτονα Θανάση Κολοκυθά , Aρχιτέκτονα με καλλιτεχνικές..ανησυχίες , καλή και..άγια , αλλά είχε και τις..παρενέργειές της ,...υποστείτε..τις....

Σαν βγαίνει απ’ τον Παλιόραγκο ,τ’ Οκτωβριανό φεγγάρι..
χρυσώνοντας τις ομορφιές του ..Γυφτομαχαλά ,
του ρουμανιού τα ξωτικά , με την περίσσια χάρη ,
στήνουν χορό και τραγουδούν , στων δέντρων τα κλαριά .

Των προβατιών τα κύπρια , στου Βαρουσιού το ρέμα ,
βουβαίνονται..σωπαίνουνε , στο μαγεμένο βράδυ ,
καθώς Νεραιδοτράγουδα ακούγονται , σαν…ψέμα ,
όπως τα φέρνει ολόδροσα , των Καλτεζιών το..χάδι..

Οι τυχεροί μας , στον Ψαλά , οι χωριανοί , αγναντεύουν ,
δεξιά , ζερβά , κι’ αντίπερα την τόση ομορφιά ,
και γεύονται τις ευωδιές της Γκιώνας , που κοντεύουν ,
φτάνουν , σαν χάδι δροσερό ,… βουνίσια..ανασεμιά..

Τέτοιες βραδιές , αφήνεσαι , στων αστεριών την ..πλάνη ,
στου φεγγαριού την αγκαλιά , ξεχνιέσαι..ονειρικά…
κι’ απλώνοντας τα χέρια σου , στου ουρανού τη..στάνη ,
πλανιέσαι , λες και ξαναζείς σε χρόνια..παιδικά……..Κ.


Λιδορίκι 15-10-2008 .

ΣΤΟ..ΚΟΥΜΑΡΟΔΑΣΟ..

Φτωχό μου , αγαπημένο κουμαρόδασο..
της μοναξιάς μου , της ατέλειωτης , μονάχο..καταφύγι ,
πόσες φορές , στο χρυσαφένιο σου πρωτόδροσο ,
δε με συντρόφεψες , στης χίμαιράς μου το ατέρμονο..κυνήγι…

Πόσες φορές στη νοτισμένη την αγκάλη σου ,
δεν με ταξείδεψες , σε μέρη ξένα , εξωτικά ..ονειρεμένα ,
κι’ άλλες , στη λίμνη κάθρεφτίζοντας τα κάλη σου ,
δε μού’δειξες , κρυφά , τα μονοπάτια της ζωής , τ’ αγαπημένα .

Πόσα , στις ώρες της σιωπής , δεν με ‘μαθες ,
πώς να προσμένω τις ζωής τις ομορφιές , να μ’ ανταμώσουν ,
κι’ απ’ των ανθρώπων τις ψυχούλες τις..πολύπαθες ,
ποτέ να μη ζητάω πολλά , περσότερα απ’ όσα έχουνε να δώσουν..

Μιά 'λλη ζωή , κοντά σου πάντα έζησα ,
γεύτηκα , λες , πρώτη φορά , τους ώριμους καρπούς του πεπρωμένου ,
κι’ εκεί μες στη γαλήνια ερημιά σου , έσβυσα ,
την πίκρα των χειλιών , από τη γεύση κάθε πόθου..ξεχασμένου …..Κ.-


Αθήνα 4-5 / 10 / 2008 .

Π Ρ Ο Σ Μ Ο Ν Η ....

Δεν πρόφτασα τις μυγδαλιές , και φέτος ανθισμένες ,
πρόσμενα πως θε να’ρχονταν , μαζί με την αγάπη ,
τόσες και τόσες άνοιξες , πέρασαν , παν’ χαμένες ..
και της ζωής η ομορφιά… ψεύτικη …οφθαλμαπάτη…

Στο σταυροδρόμι της ζωής , αλλοίμονο , του..κάκου ,
με κουρασμένο το κορμί , μα την καρδιά..φλογάτη ,
προσμένω να ‘ρθει η ανασεμιά , η δική σου από..κάπου
να μου φλογίσει την ψυχή , όπου διψάει γι΄αγάπη…

Κυλάει ο χρόνος σα..νερό , στου κόσμου το ποτάμι ,
μετρούν τις μέρες , τις..στιγμές , του πόνου τα ρολόγια ,
κι’ όλα τα όμορφα ονείρατα , για σένα που’χω κάμει
περνούνε , φεύγουν ..χάνονται , σα..φτερωμένα..λόγια..

Πέρασαν χίλιες..άνοιξες , χειμώνες ..καλοκαίρια ..
μέρες και νύχτες προσμονής , με μόνο τ’όνειρό σου
μοναδική μου συντροφιά , και στ’ αδειανά μου χέρια..
τη ...φλογισμένη ανάσα σου , και το..χαμόγελό σου……..Κ.-


Αθήνα 24-3-2008
Λιδορίκι 15-9-2008

ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ...

Όλα τα λάθη που ‘χω κάνει ,
αγαπημένα είναι ..παιδιά μου..
είναι όλα..σάρκα εκ της..σαρκός μου
κι έχουν το αίμα της ..καρδιάς μου..


Λιδορίκι 15-9-2008 .

H ..ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ..

Αγαπημένοι μου φίλοι , θα 'θελα να ζητήσω συγγνώμη για το ότι δεν απαντάω , η..απαντάω πολύ καθυστερημένα στα σχόλια και τα μηνύματά σας , που είναι πολύ ευγενικά και..κρύβουν αγάπη κι' ευαισθησία , σας ευχαριστώ πολύ γιά τα καλά σας λόγια αλλά και γιά το ότι θυσιάσατε λίγο απ' το χρόνο σας γιά να ..τιμήσετε την ταπεινή μου σελίδα .
Ευχαριστώ...αναδρομικά , το..." δρόμο της καρδιάς " , τη VivianColette , την Καλλιόπη , τον " κοντά στον ποιητή " , τον " ανώνυμο ", τα σχόλιά σας είναι γιά μένα μιά όμορφη συντροφιά , νοιώθω πως υπάρχουν κάποιο..δίπλα μου , κοντά μου , άσε που..προσπαθώ να σας φανταστώ , να φτιάξω την εικόνα σας...

Ευχαριστώ και πάλι και εύχομαι σε όλους σας ό,τι καλύτερο...

Απ' το Λιδορίκι με ...αγάπη.........Κ.-

ΘΛΙΜΜΕΝΟ..ΦΕΓΓΑΡΙ..

Μια , τόση δα , φετούλα φεγγαριού ,
στου μπαλκονιού μου , απόψε , στάθηκε…την άκρη ,
θλιμμένο πρόσωπο , θαρρείς.. μικρού..παιδιού ,
που στο χλωμό του μάγουλο , καυτό , κυλά..’να...δάκρυ …

Μιά τόση δα..σταγόνα μοναξιάς ,
της μοναξιάς… ξεχείλισε το θλιβερό ποτήρι
απόψε , εκεί , στη άκρη της πανέμορφης νυχτιάς
έκλεισε , λες , ερμητικά της νειότης το στερνό το παραθύρι…….Κ.-

Λιδορίκι 6-9-2008 .

ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ...

Ονειρεμένο λιόγερμα , ο ήλιος πάει να δύσει..
η οδός ονείρων , στο πικάπ , του Μάνου Χατζηδάκι
από μακριά ακούγεται , κι’ ολόγυρα η φύση
γαληνεμένη με κερνάει νοσταλγικό φαρμάκι .

Των προβατιών βελάσματα , ω..θεία ..μελωδία ,
καθώς τα φέρνει η ανασεμιά της γυμνοκόρης Γκιώνας ,
που στέκει ολόρθη σα θεά , σ’ αρχαία τραγωδία ,
πλέουν στο δάκρυ του χιονιού που.. ξέχασ’ ο χειμώνας .

Παραδομένος στ’όνειρο της νύχτας που σιμώνει ,
ταξειδευτής μοναχικός , στ’ ορίζοντα τους δρόμους
σφυρηλατώντας τους , ο νους , στης φαντασίας τ΄αμώνι
κάνει τους έρωτες καυμούς και τις αγάπες πόνους …

Ονειρεμένο λιόγερμα , θανατερό φαρμάκι
της μοναξιάς η συντροφιά , του φίλου η απουσία ,
με σφαλισμένο της ψυχής το μυστικό πορτάκι ,
χιλιάδες , γύρω , άνθρωποι , μα λείπει η..παρουσία…

..αυτών που τόσο αγάπησες , που πρόδωσες , που φύγαν ,
σαν τις νιφάδες του χιονιού , στα ξαναμμένα ..στήθια
της κόρης που αναρωτάει, πως χάθηκαν , που.. πήγαν
τα τόσα της τα όνειρα , μες του καιρού τα βύθια……Κ.-

Λιδορίκι 19-7-2008

META THN KATAIΓΙΔΑ....

Παραδεισένια ..ομορφιά !!

μοσχοβολάει η γης , ολόγυρα , μετά την καταιγίδα ,

κι’ η..πουπουλένια καταχνιά ,

με την υγρή της αγκαλιά , σκεπάζει , κάθε αχνή ‘λιαχτίδα .

Στη..βουβαμένη ρεματιά ,

πού ‘χε σωπάσει το γλυκόλαλο τ’ αηδόνι ..φοβισμένο ,

τώρα στ’ ουράνιου τόξου τη θωριά ,

με τ’ ουρανού τα χερουβείμ γλυκολαλάει , ξεθαρρεμένο .

Στου ορίζοντα την περατιά ,

όσο μακριά κοιτούν ,τ’ανθρώπινα τα μάτια ξεχασμένα ,

μόνο μολύβι και …φωτιά ,

σαν σμίγουν γη και ουρανός και σύννεφα μελανιασμένα .

Σώπασε , κοίταξε ..μακριά,

ρούφα τις τόσες ευωδιές απ' το φρεσκοβρεγμένο χώμα ,

να..φτερουγήσει η καρδιά ,

να ταξειδέψει ανάλαφρο το κουρασμένο σώμα.....Κ.-

Λιδορίκι Άνοιξη 2008 .

TA TAΞΕΙΔΙΑ ΜΟΥ....

Τα πιο ‘μορφα ταξείδια της ζωής μου ,
τα έκανα στα παιδικά μου χρόνια ,
στων πλατανιών τον ίσκιο , πλάι στη βρύση τη βουβή μου
με συντροφιά το Μάνο Χατζιδάκι , ακούγοντας τ’ αηδόνια .

Εκεί στην πέτρα τη φθαρμένη καθισμένος ,
ώρες ολόκληρες ταξείδευα τον ..κόσμο ,
καβάλα σε ‘να σύννεφο άσπρο , οικτρά ονειροπαρμένος ,
κρατώντας πάντοτε στο χέρι , ένα κλαράκι από δυόσμο .

Κει πρωτογνώρισα , Καβάφη , Καββαδία
τον Καρυωτάκη , τη Μαρία την Πολυδούρη ,
με συνοδεία των πουλιών , της ρεματιάς , τη θεία μελωδία
κάπνισα και το πρώτο μου τσιγάρο , λες , για ..γούρι…

Αμούστακο παιδί , μες το μικρόκοσμό τους
άνθρωποι λίγοι , μα ζεστοί κι’ αγαπημένοι ,
φίλοι , γνωστοί και συγγενείς , στα χείλη πάντα το ζεστό χαμόγελό τους ,
και μια ολάνοιχτη καρδιά , κάτω από τη φορεσιά τη….χιλιομπαλωμένη ..

Τώρα δεν ταξειδεύω πιά , μονάχα ο νόστος
έχει απομείνει απ’την παλιά μου τη..συνήθεια …
Την όμορφη μικρή βρυσούλα την γκρεμίσαν ,κι’ είναι αβάσταχτο ο πόνος
που λείπει ακόμα και η πέτρα που καθόμουνα παιδάκι , Θεέ μου , ναι , είναι..αλήθεια !!........Κ.-

Αθήνα 8-6-2008 .

ΧΙΛΙΕΣ ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΟΣΕΣ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ..

Καιρό έχουμε , αγαπημένοι μου φίλοι , να τα πούμε , αλλά όπως λέει ο σοφός μας λαός , κάλλιο αργά παρά..ποτέ...

Με την ευκαιρία της σημερινής γιορτής στέλνουμε τις πιό θερμές κι' αληθινές ευχές μας σε όλους σας , και κυρίως στους..εορτάζοντες , να είστε όλοι καλά , χαρούμενοι , υγιείς κι' ευτυχισμένοι , νομίζω αυτά είναι...αρκετά ...και βέβαια κι' ένα όμορφο τριαντάφυλλο , που ..μοσχοβολάει , από Λιδορικιώτικη αυλή , μ' αυτό σας στέλνουμε ευχές και , φυσικά , την αγάπη μας ........Κ.-

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ .......

ΠΩΣ ;

Πώς να περάσεις πάλι , τα παλιά μας τα δρομάκια ,
να τραγουδήσεις τους καημούς σου τους παλιούς…
να σε κοιτούν κρυφά , πίσω απ’ τ' άσπρα κουρτινάκια ,
μάτια όμορφα , πνιγμένα στης αγάπης τους λυγμούς .

Πώς είναι μπορετό , το νου σου πιά να..συμμαζέψεις ,
να σου λυθεί αυτός ο κόμπος , πού ‘χεις στο λαιμό ,
όταν τα μάτια , άθελά σου , όπου κι’ αν στρέψεις ..
σε τριγυρνάνε .. πάντα , στον παλιό καλό καιρό…

Πώς να..γευτείς , την ομορφιά της άνοιξης μονάχος ,
πληγή βαθειά , κι αυτή ακόμα η λαλιά των αηδονιών ,
που άλλοτε , όντας της αγάπης παθιασμένος μονομάχος ,
σε συντροφεύαν πάντα τις βραδιές των.. νυχτεριών..

Τα ίδια μέρη , πως μπορείς ξανά να περπατήσεις ,
μονάχος , δίχως χέρι αγαπημένο να κρατάς ,
χωρίς μ’ αγάπης δάκρυα το χώμα να..ποτίσεις ,
καθώς δυό μάτια καστανά , αγαπημένα , θα κοιτάς..

Όσο κι αν τριγυρνάς , στα μέρη αυτά τα αγαπημένα ,
που ‘χεις αφήσει τα κομμάτια της δικής σου της ψυχής
πάντα θα νοιώθεις μοναξιά , θα ΄ναι για σένα όλα ξένα ,
ξένος , αδιάφορος , ανάμεσα σε ξένους , πάντοτε θα ζεις…..Κ.-


Λιδορίκι 10-5-08
Αθήνα 20-5-08

ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ..

Αυτές τις λίγες τις χαρές , που σου’δωσε η ζωή ,
όσο μικρές κι’ αν είναι , μην τις λησμονήσεις ,
κράτα τες , πάντα φυλαχτό , βαθιά μες την ψυχή ,
σαν.. συντροφιά , μέχρι τα μάτια σου να κλείσεις .

Αν στη ζωή αγαπήθηκες κι’ αγάπησες , στοχάσου ,
πόσοι δεν αξιωθήκανε , το σκίρτημα να νοιώσουν ,
του υπέρτατου του αγαθού , και άλλοι , για φαντάσου ,
απερίσκεπτα , τ’ απόδιωξαν , για να το μετανοιώσουν …..K.-


Aθήνα 3-5-08

ΕΠΙ..ΤΕΛΟΥΣ....ΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ..ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ...

Από απόψε , αγαπημένοι μας φίλοι θα ..γυρίσουμε στο ..σπίτι μας , στη φιλόξενη αγαπημένη σας Λιδορικιώτικη σελίδα , μάλιστα στη Λιδορικιώτικη σελίδα , μόνο που ..αναγκαστικά αλλάζει ..ελαφρώς η διεύθυνση .

Μέχρι τώρα αδέρφια , ξέραμε πως η πολλη δουλειά..τρώει τον αφέντη , από προχθές όμως μάθαμε και κάτι ..άλλο : Πως η πολλή..αγάπη..σκοτώνει τις..ιστοσελίδες ....τις...καταργεί , γιατί εμείς δεν καταργήσαμε τη σελίδα , αυτό είναι το μόνο σίγουρο , εκτός αν...αυτοκαταργήθηκε , ιδανικός...αυτόχειρας , που λένε , πως όμως καταργήθηκε ; το ερώτημα παραμένει..

Από σήμερα αδέρφια , 30 - 4 - 2008 , αργά το βράδυ επαναδραστηριοποιήθηκε η Λιδορικιώτικη σελίδα , με διέυθυνση : http://www.lidoriki.com/ , ίδια και , ίσως , και καλύτερη από πριν , με την ίδια πάντως , παθιασμένη αγάπη γιά τον έρμο αυτό τον τόπο τον ρημαγμένο , το αγαπημένο μας χωριό το Λιδορίκι , την ίδια αγάπη τρέφουμε και γιά σας , γιά όλους σας , γιά όλους τους γνωστούς η άγνωστους αγαπημένους φίλους , που γιά ενάμισο χρόνο μας στηρίξατε με την απέραντη αγάπη σας , γι' αυτό το μόνο που μπορούμε να πούμε , εννοώντας το , είναι ένα μεγάλο Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω ...απ' την άλλη μεριά όμως , υπάρχει αναπάντητο ένα πικρό , σκληρό ..ΓΙΑΤΙ ; κάποιοι θα πρέπει κάποτε να το ..απαντήσουν ...

Χρόνια πολλά αδέρφια , Χριστός Ανέστη και...Λιδορίκι ανέστη , χάρη στην αγάπη σας ...

Απ' το http://www.lidoriki.com/ με Λιδορικιώτικη αγάπη.........Κ.-

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ : Μ Α Η Σ...

Και το όνομα του Μάη έχει λατινική προέλευση . Απ' τους Ρωμαίους ονομαζόταν Majus , γιατί ήταν αφιερωμένος στους Majores , τους προγόνους τους . Οι νεότεροι Έλληνες του έχουν δώσει πολλά και διάφορα ονόματα , σχετικά πάντα με τις ίδιότητές του : " Ανοιξιάτης " , "Λούλουδος " , " Πράσινος " , " Φουσκοδέντρης " , " Τριανταφυλλάς " και " Κερασάρης ¨, σ' όποιον τόπο τα κεάσια βγαίνουν το Μάη .

Όσο γιά τον καιρό , ο λαός μας λέει :

Απ' το Μάη..καλοκαίρι

κι' απ' τον Αύγουστο..χειμώνας...

Η καλοκαιρία σταθεροποιείται σιγά-σιγά , όλα νοιώθουν να πλησιάζει το καλοκαίρι . Δέντρα , λουλούδια ανθισμένα , τα στάχυα ψηλωμένα , η βλάστηση στην καλύτερή τους ώρα . Τα πρώτα φρούτα βγαίνουν , κεράσια και μούσμουλα , νόστιμα και ζουμερά , γεμάτα μ' όλους τους ανοιξιάτικους χυμούς . Δε λείπουν όμως και κάποια ..χειμωνιάτικα ξεσπάσματα , καμιά φορά το μήνα Μάη , κάνει τσουχτερό κρύο γιά κάμποσες μέρες , ο λαός μας το επισημαίνει :

Και του Μαγιού στις δεκαοχτώ

πέρδικα ψόφησε στ' αυγό....

Το λαικό δίστιχο τα λέει όλα . Κι ακόμα μπορεί να πέσουν βροχές , που μόνο καλό δεν κάνουν , την εποχή αυτή , στα σταροκρίθαρα :

Στον καταραμένο τόπο ,

το Μάη μήνα βρέχει...

Απ' τη μιά μεριά μήνας γελαστός , γεμάτος λουλούδια και ευωδιές , κι' απ' την άλλη με δυό βασικά χαρακτηριστικά : Το πρώτο ότι είναι αφιερωμένος στους νεκρούς , και το δεύτερο ότι οι άνθρωποι διακατέχονται από μεγάλο φόβο και αγωνία γιά τη σοδειά ποτ θα'ρθει . Και γιά τους δυό αυτούς λόγους υπάρχουν πλήθος προλήψεις και απαγορεύσεις . Φοβούνται λοιπόν τους νεκρούς , φοβούνται τη βροχή , το χαλάζι , τις κατσαρίδες , τα διάφορα άλλα ζωύφια , τα μάγια και τις μάγισσες . " Αυτόςό μήνας έχει πολλές κακές ώρες " , λένε , η " Ώρα του Μάη " κι ακόμα η " κακιά ώρα του Μάη ". Γι' αυτό ο κόσμος πρέπει να φυλάγεται , το Μάη δεν κόβουν ρούχα , δεν φυτεύουν , δεν ταξειδεύουν και προπάντων δεν παντρεύονται :

Ο γάμος ο Μαγιάτικος

πολλά κακαποδίδει...

λένε στην Κρήτη . Μιά εξήγηση είναι πως , αφού ο Μάης είναι μήνας των νεκρών , οι ζωντανοί πρέπει να μείνουν μακριά από κάθε σπουδαίο και σημαντικό έργο , γιά να μην προκαλούν το πνεύμα των νεκρών . Κι επειδή απ' τις πιό σημαντικές πράξεις στη ζωή του ανθρώπου είναι ο γάμος , οι άνθρωποι πρέπει να αποφεύγουν να παντρεύονται . Προσπαθούν επίσης να αποτρέψουν το κακό που τους απειλεί και να προκαλέσουν το καλό είτε με υην εξεγνιστική δύναμη της φωτιάς είτε με την καθαρτήρια δύναμη του νερού .

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι....

Αύριο Πρωτομαγιά , και άλλες Μαγιάτικες γιορτές και έθιμα. .

EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...

ΤΕΤΑΡΤΗ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
· Μνήμη μάρτυρος Αργυρής.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...
1825 : Ο Ελληνικός Στόλος, με αρχηγό το Ναύαρχο Μιαούλη και τους πυρπολητές Ανδρέα Πιπίνο και Γεώργιο Πολίτη πυρπολεί τον Τουρκικό Στόλο του Καπουδάν Πασά στη Μεθώνη.
1878 : Εκπνέει η επανάσταση των Μακεδόνων στην Πουλιάνα και στην Κοκκινομηλιά.
1897 : Υποχώρηση του στρατού μας στην Θεσσαλία.
1907 : Ο αγωνιστής Προκόπιος Κομπόκης σκοτώνεται μέσα στο χωριό του στην Καλλιθέα της Δράμας, σε συμπλοκή με συμμορία 30 κομιτατζήδων.
1941 : Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Καλαμάτα. Ορκίζεται η πρώτη κατοχική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον στρατηγό Γεώργιο Τσολάκογλου. Την ίδια μέρα αρχίζει η "μάχη της Κρήτης". Οι Γερμανοί διέθεσαν 315 βομβαρδιστικά αεροπλάνα, 60 δικινητήρια καταδιωκτικά, 240 στούκας, 270 μονοκινητήρια καταδιωκτικά και πάνω από 100 μεταγωγικά αεροπλάνα.

Καλημέρα αδέρφια Λιδορικιώτες , καλημέρα Έλληνες ξενητεμένοι και φίλοι της Λιδορικιώτικης σελίδας , τελευταία μέρα σήμερα του Απρίλη , Πρωτομαγιά αύριο , το αποκορύφωμα της άνοιξης , της ομορφιάς της ζωής και της αναγέννησης της φύσης , η ελπίδα..ξαναγεννιέται το μαρτυράει και το πρασίνισμα , ολόγυρα , της κουρασμένης απ' το χειμώνα γης , χώρια που μας το θυμίζουν , τα γλυκόλαλα τ' αηδόνια στις ρεματιές και τα ρουμάνια , με το κελάιδημά τους , το μεθυστικό....τέτοιο καιρό αξίζει να πάρει κανείς ..σβάρνα τις ρεματιές , έτσι μόνο και μόνο να γευτεί αυτές τις ομορφιές , αυτά τα σπάνια δώρα της φύσης και της ζωής...τυχεροί όσοι έχουν τον τρόπο τους και ζουν στην παραδεισένια Ελληνική επαρχία , στα πανέμορφα χωριά μας , ευτυχείς...θνητοί..

Καλή σας μέρα αδέρφια , καλημέρα αγαπημένοι μας φίλοι ..

Απ' το Λιδορίκι με πολλή-πολλή Λιδορικιώτικη αγάπη.............Κ.-

EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...

Στο πανηγύρι " τ' Άι Γιωργιού " στο Βαρούσι , ο σχωρεμένος ο ξάδερφός μου Γιώργος Ζέκιος , ο Γιώργος Μποβιάτσης μετά τω..συζύγων τους , ο πρωτοχορευτής , μας είναι..άγνωστος , η φωτογραφία είναι της δεκαετίας του 60 , και δείχνει πεντακάθαρα τη ζωντάνια και το κεφι του πανηγυριού μας .

Στην ίδια δεκαετία , στο ίδιο πανηγύρι , από άλλη βέβαια οπτική γωνία , ο χορός όμως καλά...κρατεί , α..και ένα σημαντικό καινούριο στοιχείο στη κομπανία μας , είναι ο νέος Πλεσσιώτης σαντουριέρης , ο Θωμάς Χάιδος , που αντικατέστησε πιά , τον Σκαλιώτη , Σπύρο Κακόπουλο , κατά τα άλλα..Γ.Κλώσσας , κλαρίνο . Ι.Μπίρπος , βιολί , και Γ.Πανάγος , λαούτο .

Τ' Άι Γιωργιού , πάλι , 23-4-58 , πενήντα χρόνια πίσω , χορεύουν Λιδορικιώτες των..Δυτικών ..προαστείων , Θύμιος Τσιτούρας , Γ.Ζέκιος , Θανάσης Μπήλιος , στο χορό ενώ η κομπανία έχει..προσθαφαιρέσεις , στο κλαρίνο ο Κ.Λαίνης , εκ...Κολοπετινίτσας..περικαλώ , Ι.Μπίρπος , βιολί , Σπ.Κακόπουλος , σαντούρι , και φυσικά Γ.Πανάγος , κιθάρα .

Απ' το ίδιο πανηγύρι η παραπάνω παρέα χορεύει κάτω απ' τους ήχους της ίδιας μεικτής..ορχήστρας , πνευστών τε και..εγχόρδων...

7-5-1956 , μιά νεανική Βαρουσιώτικη παρέα , έτοιμη για...χορό , Θαν. Τσιάντας , Μήτσος Πανάγος , Γιάννης Λακαφώσης , Χαρ.Βελίας , Γ.Ασημακόπουλος , Ν. Λάγιος , Γ.Βελίας , η ορχήστρα η ..συνήθης , Γ. Κλώσσας , Σπ.Κακόπουλος και Γ. Πανάγος .

Το όμορφο αυτό πανηγύρι μας , σιγά-σιγά...ξέφτισε , και κάποιες προσπάθειες που έγιναν δεν κατάφεραν να του δώσουν , έστω και λίγη , απ' την παλιά..αίγλη του , και πως να επιτευχθεί κάτι τέτοιο , όταν η Δημοτική ..αρχή , είναι..ξένη κι' οι ντόπιοι Σύλλογοι τρώγονται ποιός θάχει την..πρωτοκαθεδρία , κάτι λέει σχετικά ο λαός μας..γιά το μάλωμα σε..ξένη αχυρώνα...

'Ετσι λοιπόν , μετά το..σβύσιμο του πανηγυριού μας , της Ζωοδόχου Πηγής , ξεθώριασε και το πανηγύρι τ' Άι Γιωργιού , ας ελπίσουμε πως ο κατήφορος θα σταματήσει εδώ...

ΤΡΙΤΗ 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
· Μνήμη μαρτύρων Σωσιπάτρου από την Αχαία και Ιάσονος (Α' αι.), Κερκύρας από την Κέρκυρα (Α' αι.), Ζήνωνος, Ευσεβίου, Αγαπίου επισκόπου Νουμιδίας.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ....
1091 : Ο Αυτοκράτοράς μας Αλέξιος Α' Κομνηνός κατανικά τους Πετσενέγκους (νομαδική μογγολική φυλή) στο Λεβούνι Θράκης.
1854 : Η Γαλλία και η Αγγλία με τελεσίγραφο που έστειλαν στον Όθωνα απαιτούν να αποκηρύξει η ελληνική κυβέρνηση τα επαναστατικά κινήματα στη Θεσσαλία και Ήπειρο.
1880 : Καθίσταται υποχρεωτική η στρατιωτική θητεία για τους Έλληνες πολίτες.
1905 : Εκτελείται στην Εσνίτσα Καστοριάς ο Μακεδονομάχος Γεωργ. Παπαιωάννου Αρκάς.
1914 : Οι αυτονομιστές της Βορ, Ηπείρου ανακαταλαμβάνουν την Κολωνία.
1941 : Οι Ιταλοί καταλαμβάνουν την Κεφαλληνία.

Χριστός Ανέστη , χρόνια πολλά αγαπημένοι μου φίλοι , καλό σας απόγευμα...

Απ΄τη Λιδορικιώτικη αυτή γωνίτσα , που σας κρατούσε συντροφιά 500 περίπου μέρες ξανά μαζί , μέσω..." Μισόκλειστων..ματιών ", με το ίδιο όμως..πάθος γιά το χωριό μου και φυσικά και την ίδια , και ..περισσότερη , αν γίνεται , αγάπη γιά σας...σε μιά δυό μέρες θα επανέλθουμε , ελπίζω , στο ..." Λιδορίκι " , μόνο που θα αλλάξει..λιγουλάκι η διεύθυνση΄,

τώρα θα μας βρίσκετε , ανανεωμένους , ίσως λίγο , μα πάντα με την ίδια Λιδορικιώτικη ...φλόγα...πάντως θα σας ενημερώσουμε , σήμερα ..αύριο γιά την έναρξη της ..καινούριας σελίδας...μέχρι τότε απολαύστε μερικές φωτογραφίες απ' το πανηγύρι τ' Άι Γιωργιού , όπως γινόταν παλιά , στό αλώνι πίσω απ' την εκκλησία , στο Βαρούσι .

Χρόνια Πολλά , Χριστός Ανέστη , νάστε όλοι καλά..........Κ.-

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΜΑΣ " lidoriki.blogspot.com "

Λαμπριάτικες μέρες , μέρες αγάπης , συγχώρεσης και ..ανθρωπιάς...χρονιάρες μέρες βλέπεις , και μεις μαζί με την αγάπη σας , που τόσο απλόχερα μας δίνετε ανάμισο χρόνο τώρα , πήραμε σήμερα , δυστυχώς , ένα πραγματικά απρόσμενο δώρο , δώρο...κεραυνός , θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ...
Μετά την πρωινή ενημέρωση της σελίδας , που κράτησε μέχρι αργά το μεσημέρι , κι' αφού όλα είχαν πάει μιά χαρά και τα κείμενα είχαν αναρτηθεί , προσπαθήσαμε μετά ένα τρίωρο να ανοίξουμε τη σελίδα και τότε..προσγειωθήκαμε...ανωμάλως , πέσαμε απ' τα σύννεφα , η σελίδα είχε κλείσει , το προσωπικό μας blog , το " lidoriki.blogspot.com " η δική μας σελίδα , γιά την οποία ενάμισο χρόνο τώρα ...κανακεύαμε σα μωρό παιδί , ξενυχτούσαμε , προσπαθώντας να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε , γιά τη δική σας , ενημέρωση αλλά και τηνπροβολή των τόσων προβλημάτων του χωριού μας , έκλεισε χωρίς εμείς να ξέρουμε κάτι , πως έκλεισε , ποιός την έκλεισε και γιατί έκλεισε , δεν το ξέρουμε αυτή τη στιγμή , μα θα προσπαθήσουμε να το μάθουμε .
Γιά τη Λιδορικιώτικη , αυτή σελίδα , που δεν είχε καμιά - Κ Α Μ Ι Α - εξάρτηση κι' από κανένα , που δεν είχε Κ Α Μ Ι Α βοήθεια και από κανένα , που δεν είχε - Κ Α Μ Ι Α - φανερή η κρυφή διασύνδεση με κανένα , που πρόσφερε ότι και όσο μπορούσε , στο έρμο το..παρατημένο χωριό μας , έκλεισε , νοιώσαμε σαν να πήγαμε στο σπίτι μας και να το βρήκαμε..κλειστό....από κάποιο..άγνωστο , τόσο απλά....
Δεν λέμε τίποτα περισσότερο , γιατί δεν μπορούμε να εξηγήσουμε αυτό το έγκλημα , νοιώθουμε όμως μιά βαθειά υποχρέωση στους πολυάριθμους φίλους , που μας τιμούσαν καθημερινά με την αγάπη τους , γι' αυτό από απόψε κιόλας , τα θέματά μας θα φιλοξενούνται , μέχρι..νεωτέρας , στην άλλη μας , προσωπική σελίδα , που μέχρι τώρα είχε τελείως διαφορετικό ύφος και περιεχόμενο , και η διεύθυνσή της είναι , γιά όσους δεν την ξέρουν " kkapsalis.blogspot.com ".
Mε αυτή τη...φιλοξενία θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε το κενό , μέχρι να δούμε τι σμβαίνει , τι συνέβη δηλαδή και να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους , πάντως αν είναι κάποιος ...δάχτυλος ..φιλικός , τον ευχαριστούμε γιά την...ανθρωπιά του....

Γεμάτοι..πίκρα , αγανάκτηση και...αηδία , γιά ό,τι έγινε , σας ευχαριστούμε και πάλι γιά την αγάπη σας και νάστε σίγουροι πως θα βρεθεί η...άκρη...

Χριστός Ανέστη , φίλοι μου Χρόνια πολλά σε όλους...

Απ' το Λιδορίκι , πάντα , με...αγάπη.....Κ.-

ΘΕΡΜΕΣ ΛΑΜΠΡΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ...

Στους αγαπημένους μας φίλους , σ' αυτούς που κάποιες ..δύσκολες στιγμές είναι..νοερά κοντά μας , ευχόμαστε το Χριστός Ανέστη μέσα βαθειά απ' την ψυχή μας , και όχι μόνο με τη..θρησκευτική του έννοια , αλλά..προσβλέποντας σε μιά γενικότερη Ανάσταση , στην πάσχουσα κοινωνία μας .

Χριστός Ανέστη φίλοι μου , ας αναγεννηθούμε κι εμείς.....

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ....

...ΧΑΜΕΝΕΣ..ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ...

Μαράζωσε η γαρδένια στην αυλή μας ,
δεν άντεξε , ως φαίνεται ,την τόση απουσία ..
και παραπέρα , η μπιγκόνια η ...καλή μας ,
ψυχομαχάει , πλάι στη γέρικη ορτανσία .

Αράχνες , στις γωνιές των παραθύρων ,
κι ο μάνταλος της πόρτας , σκουριασμένος ,
ο κήπος..έρημος , παράδεισος των..μύρων ,
από ξερόκλαδα και φύλλα ειν’ σκεπασμένος ..

Παντού τριγύρω παγερή σιωπή και..απουσία ,
του κάκου τη φωνή της μάνας ..περιμένω :
πέρασ’ η ώρα , δε θα πας στην..εκκλησία ;
πουκάμισο…έχω στην κρεμάστρα κρεμασμένο…

Κι’ αυτός ο ίσκιος , της γριούλας καρυδιάς ,
που χρόνια δρόσιζε , την όμορφη αυλή μας ,
αχλή , που πνίγει κάθε χτύπο της καρδιάς ,
πένθιμη νότα , στο τραγούδι της ζωής μας..

Στης πόρτας μας τ’ανώφλι , χρόνια τώρα ,
ο Λαμπριάτικος Σταυρός..ξεθωριασμένος ,
προσμένει Ανάσταση , να’ρθεί η άγια ώρα ,
ν’ αναστηθεί ο παλιός καιρός , ο ευτυχισμένος .

Παλιές , χαμένες Πασχαλιές , ονειρεμένες ,
σταγόνες ήλιου, στης ζωής μας το σκοτάδι ,
στο σκονισμένο χρονοντούλαπο κλεισμένες..
λάμπετε πάντα , κάθε Ανάστασης το βράδυ……..Κ.-


Αθήνα 25/26/27-04-08

Ταπεινό.. αφιέρωμα , στον άγνωστο αγαπημένο
Φίλο , Μάριο Τόκα , που έφυγε σήμερα….Κ.-

Χριστός Ανέστη , Χρόνια Πολλά , αδέρφια τις πιό θερμές και ειλικρινείς ανθρώπινες ευχές μας , νάστε όλοι καλά , η αγάπη μας να σας συντροφεύει πάντα......Κ.-

ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ..ΠΑΛΙΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ..

Αγαπημένα , πράσινα , παλιά..παράθυρα
του πατρικού μου , μνήμες , μισοξεχασμένες
στου χρόνου το φευγιό , παραδομένα λάφυρα ,
μάτια αγαπημένα και μορφές ..αχνοσβυσμένες .
.

Των ταξειδιών μου , των ατέλειωτων , παράδεισοι
σαρακοφαγωμένες των πελάγων , θλιβερές φρεγάτες ,
ξένες εικόνες , στου μυαλού την πάλη αυτή την άνιση ,
έωλοι κήποι , απέραντοι , στου νου τις τόσες αυταπάτες .


Παράθυρα παλιά , ξεθωριασμένα , πράσινα ,
των παιδικών ονείρων μου , απέραντοι ουρανοί ,
πόσα και πόσα απ’ τη ζωή μου ,τώρα , θα’δινα
να ξαναδώ , μέσ’ από σας , τον κόσμο μια στιγμή …..Κ.-

Αθήνα Άνοιξη 2008 .
Λιδορίκι 12 03 06

..XIMAIΡΑ...

Μη σταματάς ,όσο θα ζεις , να κυνηγάς τη χίμαιρα ,
ειν’ ίσως η μοναδική , και η στερνή σου ελπίδα ,
μεσ’ τον κυκλώνα της ζωής , που είναι όλα εφήμερα ,
αυτή ‘ναι η μόνη αχτίδα φως , μέσα στην καταιγίδα .

Άς ‘το ρολόι της ζωής , ας προχωράει στο χρόνο ,
και συ να..ζεις κάθε στιγμή , πού ‘ναι μοναδική ,
μεσ’ τα ταξείδια της ψυχής , εσύ να βλέπεις μόνο ,
πάντα τις τόσες ομορφιές , που σού ‘δωσε η ζωή .

Περνάει ανώφελα ο καιρός , και η ζωή..στερεύει ,
χάνονται , σβυώνται οι ομορφιές , μα μένει ο καυμός ,
σαν , όσα πόθησες πολύ , στον κόσμο που στενεύει ,
δεν πάλεψες να τα γευτείς , κι’ εμεινες μοναχός .

Μη σταματάς το όνειρο , κυνήγησε στο… χρόνο
τη χίμαιρά σου , στη ζωή που φεύγει σαν....βροχή ,
έστω και τη στερνή στιγμή ,για ένα λεπτό και μόνο ,
ζήσε αυτό που πόθησες , στην άδεια σου ζωή…..Κ-

Αθήνα 4-4-2008 .

ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ..ΘΕΛΩ...

Το πρέπει αυτό , που διαφεντεύει τη ζωή μας ,
και δεν αφήνει , τις περσότερες χαρές της , να γευτούμε ,
γρήγορα - αργά , μας φαρμακώνει την ψυχή μας ,
αφού , τα όσα οι άλλοι επιθυμούν , πειθήνια ΄κολουθούμε .

Aυτό το πρέπει , που το θέλω μας , το..πνίγει ,
αφήνοντάς μας , πάντα , στης ζωής τ’ ανούσιο ..περιθώριο ,
κάποτε πρέπει ν’ απομακρυνθεί , να…φύγει ,
έξω , μακριά , απ’ της ψυχής , μα και του νου , το…όριο .

Άραγε , πόσοι άνθρωποι , απελπισμένοι , φύγαν
απ’ τη ζωή , χωρίς να ζήσουν , όπως θέλαν , τη ζωή τους ,
με το πικρό παράπονο , σαν ένιωσαν , σαν είδαν ,
πως έζησαν ..ξένη .. ζωή , που δεν την πόθαγε η ψυχή τους .

Τα όνειρά σου , μην αφήσεις μεσ’ στο πρέπει να πνιγούνε ,
κάνε αυτό που λαχταράει , πάντοτε , η ψυχή σου ,
απ’ το να ζεις για μια ζωή , όπως οι άλλοι..επιθυμούνε ,
κάλλιο για μια στιγμή , να ζήσει όπως θέλεις τη ζωή σου…..Κ-


Αθήνα 19 - 3 - 2008 .

OI MΕΡΕΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ....

Σαν θάρθουνε οι μέρες της βροχής , οι ευλογημένες ,
στου παραθύρου , όπως πάντα , θα προσμένω το περβάζι ,
κι’ όλες μου οι σκέψεις οι παλιές , οι ξεχασμένες ,
σαν πεταλούδες , θα περνούν στο πρόσωπό μου με τ΄αγιάζι .

Της ρεματιάς τ’ αχνό σιγοκελάρισμα , το θρόισμα των φύλλων ,
η ανατριχίλα απ’ της βροχής το άγγιγμα , στ’ αγέρωχα κλαδιά ,
θα φτάνουν , λες , σαν ψιθυρίσματα , παλιών , χαμένων , φίλων ,
μηνύματα , νοσταλγικά , που στέλναμε σαν ήμασταν παιδιά .

Σαν έρθουνε οι μέρες της βροχής , και δεν θα μ’ εύρουν ,
στου παραθύρου , το φθαρμένο το περβάζι ακουμπισμένο ,
ας προσπερνούν , το παραθύρι μου οι σταγόνες και ας..φεύγουν,
το αντάμωμά μας τούτο , να μη γίνει , ίσως να ΄τανε γραμμένο .- Κ.-

Αθήνα 20-2-08 .

Ο Λ Ο Κ Α Υ Τ Ω Μ Α...

29-8-1944 . Το κουφάρι του καμμένου Λιδορικιού...

ΕΛΕΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΟΥ ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ .

Α' Π Ρ Ο Μ Η Ν Υ Μ Α...

Τρίτη χρονιάρα χάραζε,Τρίτη σημαδεμένη,
μέρα βαριά,βαριά γιορτή,του νηστευτή τ’Αι Γιάννη,
στ’Αυγούστου το τελείωμα και μεσ’στο πυρομάνι,
ποιός τάχατε να πίστευε,τέτοιο κακό να γένει.

Αποβραδίς κι’ολονυχτίς σκούζαν τα χαροπούλια,
και τα σκυλιά ουρλιάζονταν,για το κακό που ερχόταν,
κι’ενώ η Ελλάδα ολόκληρη,κρυφοσταυροκοπιόταν,
για να προβάλει ο αυγερινός,νύχτωσε κι ήρθε η πούλια.

Μέρες, βουβή η ρεματιά , βουβή σαν πεθαμένη,
δεν κελαιδάνε τα πουλιά,μήτε το λεν τ’αηδόνια,
κι’όλα της νύχτας τ’άγρια, ζουλάπια και τρυγώνια,
λουφάζουν μέσα στη βραδιά,πούναι φαρμακωμένη.

Μον’να πουλί , παράξενο ,αλλοιώτικο απο τ’άλλα,
κατάκορφα στον πλάτανο,μοιρολογώντας , κλαίει
μ’ ανθρώπινη , βραχνή , λαλιά,το ριζικό μας λέει,
κι’ αντιλαλάει η φωνή , στου δέντρου την κουφάλα.

Ακούστε οι μεγαλύτεροι , οι γεροντοφτασμένοι,
στείλτε μαντάτο στα χωριά,στην ξενητειά χαμπέρι,
κάντε σταυρό στην Παναγιά,με το δεξί το χέρι,
το Λιδoρίκι θα σβυστεί,τρανό κακό θα γένει.

Όσοι έχουν γιό στην ξενητειά,κόρη αρρεβωνιασμένη,
να συμμαζέψουνε το βιός και τα προικιά αντάμα,
στους Άγιους και το Χριστό όλα να γίνουν τάμα,
γιατ’έρχεται καταστροφή,και γάμος δεν θα γένει.

Όλοι να φύγουν να κρυφτούν,για δεν υπάρχει ελπίδα,
να πάρουν τα πρεπούμενα , κονίσματα , στεφάνια ,
σαν τα ζουλάπια να κρυφτούν στα δάση , στα ρουμάνια ,
όσα ‘πομείναν ζωντανά στην έρμη την πατρίδα .


Στο ρογοβύζι τα παιδιά , οι γέροι ..καρκατσίδα ,
στη μια μασχάλη , το σταυρό , κι’ ένα ξερό καρβέλι,
κι’ένα παγούρι με νερό , και σαν Θεός το θέλει ,
να ξανασμίξει η φαμελιά , μετά την καταιγίδα .....

Λιδορίκι 29-11-06

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι.......

ΣΑΝ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ......

Πέρασαν , λες , σαν το νερό , σχεδόν πενήντα χρόνια ,
τότε που ξεκινάγαμε , αμούστακα.. παιδιά…
στα τέσσερα , του ορίζοντα , σημεία , σαν χελιδόνια
σκορπίζοντας , με όνειρα , κι’ ελπίδες στην καρδιά .

Σαν τις σταγόνες της βροχής , που τις σκορπάει ο αγέρας
σκορπίσαμε ολόγυρα , σε τόπους μακρινούς ,
στον κόρφο ένα φυλαχτό , κι’η ευχούλα μιας ..μητέρας ,
π’ άναβε λαδοκάντηλα , σ’άγιους εσπερινούς .

Χρόνια σκληρά , ολόπικρα , μα και πολυαγιασμένα ,
ζήσανε μικροφαμελιές , ανάστησαν.. παιδιά ,
παντρέψαν ορφαναδερφές , πρόσωπα αγαπημένα ,
μα μείναν πάντα ζωντανές οι πίκρες στην καρδιά …

Τώρα , με γκρίζα τα μαλλιά , την ξενητειά στα μάτια ,
μα την ελπίδα , πάντοτε , φλογάτη στην καρδιά ,
Πατρίδα εδώ , Πατρίδα εκεί , γίναμε δυό… κομμάτια ,
πουλάκια του καλοκαιριού , γυρνάμε στα παλιά… Κ.-

Αθήνα 11.2.08



Αφιερωμένο εξαιρετικά στα ξενητεμένα μας αδέρφια .

A M Π Ο Τ Ε ....

Άμποτε νάταν μπορετό ,
το χρόνο πίσω να γυρίσω ,
να σβήσω κάθε τι παλιό ,
κι’ απ’ την αρχή να ξαναρχίσω .

Άμποτε νάταν μπορετό
όλα τα λάθη μου να σβήσω,
απ’ όλους να συγχωρεθώ
και όλους να τους συγχωρήσω .

Άραγε , θάναι μπορετό ,
προτού , τα μάτια μου να κλείσω ,
μεσ’ τη ζωή να λυτρωθώ ,
κι’ όσα δεν έζησα να..ζήσω ;…....Κ.-

Αθήνα 9.2.08.

ΚΡΥΦΟΙ ΠΟΘΟΙ.....

Όσα κι’ αν σου χαρίσει η ζωή ,
πάντα ένας πόθος σου , ανεκπλήρωτος θα μένει…
βαθειά καταχωμένος στην ψυχή
σαν μια σπιθούλα , μεσ’ τη στάχτη , αναμμένη .

Όσο κι’ αν είναι όμορφη η ζωή σου ,
κάποια γωνίτσα στην ψυχή θα μένει άδεια ,
συχνά –πυκνά θα τριγυρνούν στη θύμησή σου ,
κρυφοί σου πόθοι , σαν φαντάσματα τα βράδια .

Άνοιξες , καλοκαίρια και χειμώνες ,
και τα θλιμμένα δειλινά του φθινοπώρου ,
πανέμορφες , ευωδιασμένες …ανεμώνες
που μαραζώνουν μεσ’ την άπνοια του χώρου .

Για όσα απλόχερα σου χάρισε η ζωή σου ,
έχε βαθειά μεσ’τη ψυχή σου , πάντα , ευγνωμοσύνη ,
κι’ αγάπη , σ’όσους έζησαν τριγύρω σου , μαζί σου ,
πιστά , αφοσιωμένα , δείχνοντάς σου εμπιστοσύνη . ….Κ.-


Αθήνα 10-2-08

META THN KATAIΓΙΔΑ...

Παραδεισένια ..ομορφιά …
μοσχοβολάει η γης , ολόγυρα , μετά την καταιγίδα ,
κι’ η..πουπουλένια καταχνιά ,
με την υγρή της αγκαλιά , σκεπάζει , κάθε αχνή ‘λιαχτίδα .

Στη..βουβαμένη ρεματιά ,
πούχε σωπάσει το γλυκόλαλο τ’ αηδόνι ..φοβισμένο ,
τώρα , στ’ ουράνιου τόξου τη θωριά ,
με τ’ ουρανού τα χερουβήμ γλυκολαλάει ξεθαρεμένο . Κ.-


Λιδορίκι 19.01.08