Μ Ο Ν Α Ξ Ι Α.

Το τζάκι στη γωνιά σβυσμένο,
οι ελπίδες σκόρπιες και θολές,
τ΄όνειρο στο φεγγάρι κρεμασμένο,
δεν ξέρω αν ζω στο σήμερα η στο χθες.

Με πνίγουν οι αναμνήσεις,δεν θέλω να θυμάμαι,
τις όμορφες τις μέρες τις παλιές,
τις σκέφτομαι ακόμα,τις νύχτες δεν κοιμάμαι,
ακόμα,οι πληγές μου ειν΄ανοιχτές.

Μαχαίρι,δίκοπο , η αγάπη,
ο έρωτας,κοφτερό γιαλί,
κάρβουνο αναμμένο,ο πόθος,
βαθειά μου σκάβουν την ψυχή.

Σκαρί,η ζωή μου,ναυαγισμένο,
σ΄άγνωστα και βαθειά νερά,
σπίρτο η κραυγή μου,αναμμένο,
σε φεγγαρόλουστη βραδιά. - K.