B Ρ Α Δ Ι Α Ζ Ε Ι......

Σουρουπώνει , τα πρώτα φώτα ανάβουν στο χωριό ..
της νύχτας η , καυτή , καλοκαιριάτικη ανάσα πλησιάζει ,
τα ξωτικά της..Γκιώνας , όπου να ‘ναι , αρχίζουν το..χορό
πέρα στη λίμνη που παραδεισένια , λες , πως..μοιάζεi…

Bραδιάζει , τα τελευταία ακούγονται κουδούνια κοπαδιών ,
καθώς γυρνάνε στο μαντρί απ’ το σεργιάνισμα της μέρας…
σιγά-σιγά σωπάσαν οι φλογέρες οι γλυκές των μπιστικών …
κατάκοπος , θε να ‘ρθει πάλι απόψε σπίτι ο πατέρας .

Κι’ εκεί στης φαμελιάς τη θαλπωρή , θα καμαρώσει κόρες
και τους γιους , θα κανακέψει στοργικά το…στερνοπούλι …
περνάνε γρήγορα , οι ..έρμες τούτες δω οι όμορφες οι ώρες..
σαν θα χαράξει… θάβγει πάλι στης ζωής το …καραούλι…

Πως πέρασαν και πάνε έτσι, τάχα ,τα πιο όμορφα τα χρόνια ,
πάντα στο νου βαθειά , η έγνοια της φαμίλιας σφηνωμένη ,
παλεύει ολημερίς , χειμώνα –καλοκαίρι μ’ ήλιο και με χιόνια ,
τίποτα δεν ζητάει , κι’είν η χαρά του ναν’ οι άλλοι ευτυχισμένοι….

Νύχτωσε , πλάι στο παραγώνι , όλη η φαμίλια τώρα.. μαζεμένη ,
μεσ’ στο τσουκάλι , ο τραχανάς..μοσχοβολώντας….σιγοβράζει…
το στερνοπούλι, όπως πάντα , θε να πει μια προσευχή…συνηθισμένη ,
ένα ποτήρι κόκκινο κρασί , τη μίζερη ζωή μας την…..αλλάζει…..

Λιδορίκι 28 07 07 . Κ. -

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ ΣΤΑ...ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΑΚΙΑ.....

Αδέρφια καλώς ήρθατε , στης γέννα σας τον τόπο ,
στον τόπο που η..μοίρα μας , μας έφερε στον κόσμο..
σ’ αυτό σας το προσκύνημα , π’ όσο κι’αν έχει κόπο ,
θάχετε μόνη..ανταμοιβή , βασιλικό και δυόσμο…

Μαζί..ας.. ξαναζήσουμε τα…παιδικά μας ..χρόνια ,
με τα λαστιχοπάπουτσα..τα …ντρίλια..παντελόνια ,
που ήτανε λίγο το ψωμί , η αγάπη όμως περίσσια
κι’ ας τρώγαν κρέας μοναχά σε ..γάμους και βαφτίσια…

Τα λόγια..περισσεύουνε , λίγη αξία …έχουν
Όταν τα δάκρυα , καυτά , στα μάγουλά μας τρέχουν ,
από βαθειά..συγκίνηση , κι’ από χαρά..μεγάλη ,
που αδέρφια.. ανταμώνουμε μετά’πο χρόνια πάλι .

Τι κι’αν τα χρόνια πέρασαν κι’ ασπρίσαν τα…μαλάκια
Εγώ τα βλέπω όπως..παλιά τα δυό…Σπυροπουλάκια…

Λιδορίκι 21 07 07……..Κ.-

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Το παραπάνω...καλωσόρισμα , γράφτηκε σχεδόν...επί τόπου όταν πήγα να συναντήσω , μετά από πάρα πολλά χρόνια , δυό αγαπημένους φίλους απ' τα όμορφα χρόνια του Γυμνασίου , τά...Σπυροπουλάκια , τον Παναγιώτη και το Θανάση που ζουν απ' το 1960 περίπου στην Αμερική ( Η.Π.Α ) , εκεί συνάντησα , εκτός απ' τους φίλους μου , άλλους 85 περίπου Ρουμελιώτες ομογενείς Η.Π.Α και ΚΑΝΑΔΑ , αγνούς , ΕΛΛΗΝΕΣ , πατριώτες , ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ανθρώπους με πρώτο-πρώτο τον Πρόεδρό τους Βασίλη Κότσαλο , απ' το Νιοχώρι -Αιτωλ/νίας , κι' έτσι η καλή μου μοίρα , μούκανε ένα ακριβό δώρο , και αντάμωσα τους φίλους μου και ...απόκτησα κι' άλλους....ΟΓΔΟΝΤΑ...ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΛΕΧΤΟΥΣ..ΦΙΛΟΥΣ ....

Τους ευχαριστώ όλους γιά την αγάπη τους........Κ .-

ΩΔΗ ΣΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΣ...

Η μάνα κλαίει…κι’ οδύρεται , κάθε που…αναθυμιέται ,
της…γλυκοκόρης τους καημούς , τα βάσανα , τους πόνους ,
μεσ’ το ταξείδι που κρατάει τριάντα..τόσους..χρόνους ,
κι’ είν η πληγή …ολάνοιχτη κι’ ο πόνος δεν…περνιέται…

Μετράει στις ..ράχες , στα.. βουνά..κορμιά ..παλληκαρίσια ,
στο υπέρτατο καθήκον τους πουπέσαν…ανδρειωμένα…
με μια σημαία Ελληνική στα χέρια τα…σφιγμένα..
τους πρέπει να φυτέψουμε της…δόξας …κυπαρίσια…

Σφίξτε αδέρφια τη,,,γροθιά , όσοι κι’ αν ‘ρθουν χειμώνες ,
Όσες ζωές κι’ αν …ξοδευτούν στης λευτεριάς το…πάθος…
Κανένας δεν θα ξεχαστεί , κανείς νεκρός..μονάχος…
Όλοι τους θάναι..ΑΘΑΝΑΤΟΙ , για πάντα , στους…ΑΙΩΝΕΣ…

Λιδορίκι 22 07 07 Κ.-

H ΓΕΡΑΣΜΕΝΗ...ΤΣΕΤΣΕΚΙΑ....

Άνθισε πάλι η…γριούλα τσετσεκιά μας , στην αυλή ,
την είχε , με τα ίδια της τα χέρια , η μάνα φυτεμένη…
χρόνια..μας καλωσόριζε , πάντα θλιμμένη , σιωπηλή…
απ’ τον καιρό που χάθηκ’ η κυρά της , η καημένη…

Άνοιξες , καλοκαίρια και χειμώνες , πάντα..εκεί. ,
ακοίμητος φρουρός , πλάι στο λιθαρένιο σκαλοπάτι ,
για μένα όμως ήταν πάντα μια.. αγιάτρευτη..πληγή …
να ζη η έρμη η τσετσεκιά και να ν’η μάνα μας ..φευγάτη .

Χίλιες φορές μου ‘χει περάσει η σκέψη απ’ το …μυαλό… .
να την αφήσω απότιστη καιρό , να ξεραθεί , να..σβήσει ,
λες κι’ αν χαθεί αυτό τ’αθώο το λουλουδάκι το φτωχό…
θα γίνει… θαύμα και κοντά μας πάλι η μάνα θα γυρίσει…

Μα όμως την ποτίζω , την προσέχω , σαν.. μικρή μου αδερφή…
από ..καμάρι γαληνεύω…σαν την βλέπω να…ανθίζει…
δεν ξέρω τι άραγε να σκέφτεται σαν με κοιτάει..αυτή..
μα εμένα όταν την κοιτάω , τη μάνα..πάντα…μου θυμίζει… ..Κ.-

Λιδορίκι 19 07 07