Οι παλιές αγάπες, λέει ένα τραγούδι των Πυξ-Λαξ, πάνε στον παράδεισο, οι μεγάλες όμως... δεν πεθαίνουν ποτέ Κ.

20.11.06

ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ...ΚΕΛΙΑ.

Τρεις το πρωί,στο λόφο Σκουζέ,
πέντε και κάτι πίνεις καφέ,
στη Δραπετσώνα,
καυμούς και πίκρες κουβαλάς ,
και τα 'ονειρά σου ξεπουλάς,
για μια διπλή,νυχτερινή,
στον Μαραθώνα.

Ειν η ζωή σου μια ποινή
σ'ένα τετράτροχο κελί,
μια τιμωρία,
ενα τσιγάρο,ένα φιλί,
μια κοντινή διαδρομή,
Ηράκλειο Νέα Ιωνία.

Οι αγάπες σου προσωρινές,
δεν έχουν αύριο,ούτε χθες
βιβλία άδεια,
λίγες ανάσες βιαστικές ,
λίγες χαρούμενες στιγμές,
όσο κρατάει,μόνο,μια βάρδια.

Στα ζάρια παίζεις τη ζωή,
κι οι βάρδιες σου,βράδυ-πρωί
ταινίες τρόμου,
στις άδειες πιάτσες τριγυρνάς,
και μέρα νύχτα κυνηγάς΄
το μεροκάματο του..δρόμου.

Πάντα αγναντεύεις τη ζωή
από την πιο ψηλή κορφή,
χαμένος κόπος,
για τα όνειρά σου τα πολλά,
και την καλή σου την καρδιά,
ξένος ειναι αυτός ο τόπος. - Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: