TA MATIA THΣ ..ΑΓΑΠΗΣ..

 

Αυτά , τ’ απέραντα τα καστανά τα μάτια ,

που με ταξείδεψαν , σ’ονειρεμένους τόπους μακρινούς ,

ποιός το περίμενε πως θα ‘καναν κομμάτια ,

μαζί με την καρδιά και τους κρυφούς μου τους καϋμούς ,

αυτά , τα όμορφα θλιμμένα μάτια..

                            *

Άμποτε να μπορούσε ν’ αγοράζονταν η αγάπη ,

να μη πονούν οι άνθρωποι , για της αγάπης τον καϋμό ,

μα θα ‘ταν τότε ο έρωτας ..οφθαλμαπάτη ,

χωρίς τον πόνο και το χτύπο της καρδιάς το δυνατό..

ψεύτικη θα ‘ταν τότε η αγάπη…

                              *

Δεν αγοράζεται , μήτε πουλιέται η αγάπη ,

μα την κερδίζεις , με τον πόνο και τους χτύπους της καρδιάς ,

σαν σου χαρίσει η τύχη το πιο ‘μορφο κομμάτι ,

που χρόνια ψάχνεις στη ζωή καρτερικά , κι’ αναζητάς ,

το θείο..δώρο της ζωής ειν’ η αγάπη…

                               *

Πάψε να ψάχνεις , να γυρεύεις την αγάπη ,

αν είναι τυχερό σου , θα΄ρθει εκείνη , στη ζωή για σε βρει ,

μα αν αργήσει , κάλλιο να’ναι οφθαλμαπάτη ,

γιατί η καρδιά , ν’ αντέξει , κι’ άλλο τέτοιο πόνο δεν μπορεί..

Αν είσαι τυχερός , θα σε ‘βρει η αγάπη……..Κ.-

Λιδορίκι 28 – 5 -2009

ΕΛΛΑΣ Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ..ΒΑΡΒΑΡΩΝ !!

 

Αφού την καταντήσανε την έρμη την..Ελλάδα ,

απ’ το πολύ το..άρμεγμα , σαν παλιο..αγελάδα ,

τώρα το γύρισαν αλλού , στους Έλληνες το..ρίξαν

και με τις.., άντε μην το πω , ξέρετε τι μας..πρίξαν !!!

                       *                        *

Παπαγαλάκια , από δώ και..κρούνες απ’ την άλλη ,

σάμπως δεν έχουνε νιονιό , καθόλου στο κεφάλι ,

μας ζάλισαν , κυριολεκτικά , μ’αυτά τα παραμύθια ,

φαίνεται μας περάσανε , φίλοι , γιά..κουτορνίθια .

                       *                          *

Αλλά , ζυγώνει ..σύντροφοι , των εκλογών η μέρα ,

αυτοί τα..ψήφια θα μετράν , μα εμείς θα πάμε πέρα ..

στις εξοχές και τα χωριά , να κάνουμε ..πικ..νίκια

μ’ αυτοί θα κλαιν τη..μοίρα τους κι’ οχι τα ..επινίκια ..

                       *                          * 

Όλα καλά και όμορφα , μα πρέπει να το μάθουν ,

ότι αλλάξαν οι καιροί , κι’άλλα πολλά θα πάθουν ..

αν δεν αλλάξουνε βιολί , δεν πήξει ..το μυαλό τους

από τον ..έρμο το λαό , θα βρουν το..διάολό τους .

                     *                           *

Γιατί πολλά κατάπιαμε , και κάναμε την ..πάπια ,

αλλά τα γράψαμε όλα αυτά ,΄αδέρφια στα..κιτάπια ,

ως τώρα ανεχτήκαμε ανήψια και..κουμπάρους ,

όχι όμως να μας πουν , αδέρφια μου…ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ !!!!……..Κ.-

ENA KΛΑΔΑΚΙ..ΑΓΙΟΚΛΗΜΑ..

 

 

Ένα κλαδάκι αγιόκλημα , στο βάζο μαραζώνει..

τρεις μέρες τώρα καρτερεί , έρημο..ξεχασμένο ,

εσένα , να ‘βγεις μοναχά γιά λίγο στο μπαλκόνι ,

λυώνει και βασανίζεται , χλωμό..κιτρινισμένο .

                                      *

Πόσο θ’ αντέξει το φτωχό , τη μοναξιά την τόση ,

χωρίς απ’ την ανάσα σου , ανάσα γιά να πάρει ,

τρεις μέρες πέρασαν , νερό , άμποτε να..νυχτώσει ,

να πει τον πόνο του κι’ αυτό , στης νύχτας το φεγγάρι .

                                       *

Ένα κλαδάκι αγιόκλημα , σου το ‘χω φυλαγμένο ,

τρεις μέρες τώρα , δίπλα μου , μονάχη συντροφιά μου ,

ανασασμός μου η  ανάσα του , άρωμα ευλογημένο ,

μόνη , πικρή παρηγοριά , στην τόση μοναξιά μου .

                                      *

Άμποτε , να ‘ταν μπορετό , στης νύχτας τη γαλήνη ,

τύχη καλή , να μού ‘κανε , μιά και μονάχη  χάρη ,

μέσα στην τόση ομορφιά της νύχτας που θα ..σβύνει

να σμίξουνε τα μάτια μας , κοιτώντας το..φεγγάρι …….Κ.-

   Καληνύχτα….Κ.-

A N O Ι Ξ Η …

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ..ΘΛΙΨΗ..

 

 

Χίλια τραγούδια , για την άνοιξη κι’ αν γράψεις ,

για της αγάπης τους καϋμούς , φτωχέ ποιητή ,

ποτέ δεν θα μπορέσεις , δυστυχώς , να περιγράψεις ,

τη μοναξιά , μιάς ανοιξιάτικης νυχτιάς , όπως αυτή..

                     *                        *

Τι κι’ αν τα αρώματα της φύσης , πλημμυρίζουν

ολόγυρά μας , του χωριού τις ξέμακρες γωνιές ,

κι’ οι θείες μουσικές , των αηδονιών , καϋμούς γεμίζουν ,

ανθρώπους ξεχασμένους , και μοναχικές..ψυχές..

                    *                        *

Διπλοπονάει ..η ανοιξιάτικη της μοναξιάς η θλίψη ,

και της ψυχής η ερημιά , μέσα στης άνοιξης το θαύμα ,

μένει ανοιχτή πληγή , κι’ αιώνια αγιάτρευτο το τραύμα ,

σαν η ανάσα της αγάπης , που ποθείς , για πάντα ..λείψει .

                   *                          *

Διπλο..πονάς με , άνοιξη , φαρμάκι με ..ποτίζεις ,

κάθε που σε’χω συντροφιά , τις όμορφες βραδιές ,

κι’αν την αγάπη δεν μπορείς να φέρεις , μη θυμίζεις

πως χάθηκαν για μένα πιά , του κόσμου οι ομορφιές….. Κ.-

Λιδορίκι 19-20/ 5 / 2009

ΑΣ...ΕΡΧΟΣΟΥΝ...

Ας έρχοσουν μια νύχτα του χειμώνα σκοτεινή ,

σαν ..ξεχασμένη καταιγίδα ,

κι’ ας σκότωνες , κάθε μου σκέψη μακρινή..

κάθε ..κρυφή μου ελπίδα .

* *

Στο πέρασμά σου , να συντρίψεις τα ..στερνά

του φθινοπώρου μου τα φύλλα ,

τι ωφελεί , μες στης ψυχής την τόση ερημιά ,

του πόθου , μια ακόμα ανατριχίλα ..

* *

Έτσι απαλά να ‘ρθεις , βουβά , μες στο σκοτάδι ,

χάδι της μοίρας... τρυφερό ,

όλα της γης τα φώτα να ‘ν’ σβυστά αυτό το βράδυ ,

και μοναχά το πρόσωπό σου φωτεινό .

* *

Χίλιους..αιώνες , κράτησε ετούτος ο χειμώνας ,

πόνος αβάσταχτος , βουνό.. η μοναξιά..

άφαντη η ..άνοιξη , και ‘γω , ισόβιος θαμώνας ,

στης θλίψης το κελί , σε μια γωνιά......

* *

Ήρθες !! Μες του Οκτώβρη , τη γλυκειά μελαγχολία ,

στου φθινοπώρου , την καρδιά ,

με βήμα ανάλαφρο , όμως , με..προσπέρασες με..βία ,

και..πέταξες γι’ άλλού σαν .. τα πουλιά …..Κ.-

Αθήνα 13-14/ 5/ 2009

Α Δ Ι Ε Ξ Ο Δ Ο …

Κάπου εδώ , η περιπλάνηση , τελειώνει ,

άδοξα , θλιβερά , με ένα τέλος του ονείρου..τραγικό ,

τι να ‘ναι στη ζωή μας , άραγε , εκείνο που σκοτώνει ,

κάθε ομορφιά , και κάθε τι ονειρικό…

* * *

Μοναχικοί ταξειδευτές , του πεπρωμένου ,

μες στην καθορισμένη , απ’ τη μοίρα μας ..τροχιά ,

θρηνώντας , το χαμό , κάθε ονείρου λατρεμένου

μόνοι μας , μεσοπέλαγα , στου δρόμου τα μισά …

* * *

Βράχοι μονάχοι , μες στο χρόνο ..ξεχασμένοι ,

της καταιγίδας και της θύελλας , ανάγνωρα παιδιά ,

στου ..πελαγίσιου φεγγαριού την άκρη κρεμασμένοι ,

ξεγελασμένοι , το καράβι μας δεν πάει πιο..μακριά..

* * *

Λάθος πορεία, φάλτσο η ρότα της ζωής μας ,

λάθος κορμί , μοιραίο λαθος , σε αταίριαστη καρδιά ,

λάθος τα όνειρα , και λάθος οι αγωνίες της ψυχής μας ,

λάθος μοιραίο !!! Που δεν μείναμε.. παιδιά……Κ.-

Αθήνα 12 – 5 – 2009

Π Ο Ν Ο Σ …

 

Αυτός ο πόνος ο γλυκός που με παιδεύει ,

κι’αλλοτε με πετάει ψηλά στους ουρανούς

κι’αλλοτε στην απέραντη τη θλίψη με βυθίζει ,

η ανατριχίλα που συνέχεια τη σκέψη βασανίζει ,

ξυπνώντας στην καρδιά χίλιους καϋμους ,

πάει καιρός , που τη ζωή μου διαφεντεύει .

             *            *            *

Άνοιξη και χειμώνας , λες , συνταιριασμένοι ,

παράξενο ζευγάρι , σ’ ένα αταίριαστο χορό ,

χαρά και θλίψη , αντάμα , σε ατέλειωτο ταξείδι ,

βουνά τα κύματα , σ’ αυτό το..τραγικό παιχνίδι ,

της μοίρας το αγκάλιασμα , φιλί ..θανατερό

στον τελειωμό του ταξειδιού , θα με προσμένει…..Κ.-

Αθήνα 9-5-2009

ΕΡΗΜΟ ΛΙΜΑΝΙ…

Στο ρημαγμένο της καρδιάς μου το λιμάνι ,

χρόνια και χρόνια , έχει , πιά , σκαρί να πιάσει ,

οι κάβοι..σάπιοι , απ’ το σκληρό θαλασσομάνι ,

η.. άγκυρα , ξεχασμένη στο νερό , έχει..σκουριάσει..

* *

Θαλασσοπούλια , κρώζουν στο θαμπό τοπίο ,

πένθιμα , οι μπάντες παιανίζουνε τα βράδια ,

και γω , μονάχος στης ζωής τ’απαίσιο καφενείο

ψάχνω , το στίγμα μου για να ‘βρω στα σκοτάδια ..

* *

Χρόνια και χρόνια , αυτή η υπέροχη οπτασία ,

περνάει και χάνεται , σαν όνειρο.. Σαββάτου ,

ξεγέλασμα της μοίρας , στη βαθειά απελπισία ,

σταλαγματιά ζωής , σε πέλαγος απέραντο..θανάτου..

* *

Κι’ αυτά τα μάτια , που σ’ οδήγησαν στο πάθος ,

κι’ άνοιξαν , τα κλεισμένα της καρδιά τα παραθύρια ,

ψέμα κι’ αυτά , άλλο ένα ακόμα στη ζωή σου λάθος ,

άλλο ένα ακόμα , στα πολλά της πίκρας τα ποτήρια..

* *

Λάθος πορεία , μιά ελπίδα ακόμα ΄γάπης , προδομένη ,

τόση λαχτάρα , τόσος πόθος , χρόνια στοιβαγμένος ,

μια τόση δα φλογίτσα , έρωτα κάπου βαθειά κρυμένη ,

έχασα το στερνό καράβι , πάλι απόμεινα μονάχος , ξεχασμένος ….Κ.-

Αθήνα 8-9/ 5 / 2009

MEΤΩΠΙΚΗ..ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ..

 

 

 

Σκόρπια κομμάτια η ζωή μου , στη χρονόσκονη θαμμένα ,

όνειρα , ξεχασμένα , χρόνια , στου μυαλού κάποια γωνιά ,

κεριά μισόσβυστα , οι ελπίδες , σαν παράθυρα κλεισμένα ,

σ’ έρημο , από χρόνια , σπίτι , που το πνίγει.. η ..παγωνιά …

                 *                *              *

Έρημη της ψυχής η αυλή , ολόγυρα πουλιά δεν κελαϊδούνε ,

μάταια αναζητώ , παντού , κάποιο , ζωής , σημάδι για να δω ,

προσμένω , λες , οι αναμνήσεις να ‘ρθουν να με ..βρούνε ,

αλλοίμονο ..κάτι μου λέει μυστικά , πως είμαι ξένος πιά εδώ..

                *               *                *

Σιγά-σιγά , τα λιγοστά κομμάτια μου , καρτερικά μαζεύω..

δεν μου έχει απομείνει , πιά , για.. άλλα όνειρα καιρός …

της μοίρας το μοναχικό ταξείδι , αυτό , που τώρα ταξειδεύω ,

είναι γραφτό μου , ως φαίνεται , να το τελειώσω μοναχός..

                 *                  *              *

Μετωπική..θανατηφόρα , σύγκρουση , αυτή του πεπρωμένου ,

φάροι.. ασθενοφόρων κι’ εκκωφαντικές σειρήνες περιπολικών ,

απροσδιόριστες μορφές , του πλήθους του συγκεντρωμένου ,

αλαλαγμοί , ζητωκραυγές , γέλια ..τραγούδια , τα σημεία των καιρών…..Κ.-

 

Αθήνα 3-4 / 5 / 2009

ΣΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΑΓΑΠΗ…

 

 

Σαν έρθει η αγάπη , που προσμένεις μια ζωή ,

έτσι..απαλά , αθόρυβα , στη μέση του χειμώνα ,

θα τη γνωρίσεις , κι’ η καρδιά σου η ..νεκρή ,

με μιάς θ’ ανθίσει , σαν πανέμορφη ανεμώνα .

            *                  *                  *

Θα‘ρθει σαν άνοιξη ανθισμένη ,  στο χιονιά ,

ευωδιαστά περβόλια , θα δροσίσουν την ψυχή σου ,

με ‘να της χάδι , θα σ’ αγγίξει  την καρδιά ,

κι’ όλα θ’ αλλάξουνε , στην άδεια τη ζωή σου .

            *                  *                   *

Μη την γυρέψεις , θα’ρθει μόνη να σε βρει ,

χίλιοι χειμώνες στη ζωή σου κι’ αν περάσουν ,

θα σε ‘βρει εκείνη , στην κατάλληλη στιγμή ,

πριν , η καρδιά και το κορμί σου , να γεράσουν .

              *                   *                  *

Έτοιμος να ‘σαι πάντα , την αγάπη να δεχτείς ,

έχε στο χέρι ένα λουλούδι και χαμόγελο στα χείλη ,

δεν έχει αξία αν θα ‘ναι αργά , η θαν’ νωρίς ,

δέξου το θείο..δώρο , που η μοίρα θα σου στείλει ……Κ.-

 

Αθήνα 29-30/ 4 / 2009

…KΑΛΩΣ..ΟΡΙΣΕΣ ΑΝΟΙΞΗ !!!

 

 

 

   …Άνοιξη…η αναγέννηση της φύσης , και της ..ζωής , όλα ανανεώνονται , όλα..ξαναγεννιούνται , η φύση ολόγυρα αλλάχει..πρόσωπο , απ’ όπου περνάει αυτή η ..μαγική εποχή , αλλάζουν , λες , όλα , υπάρχουν όμως και κάποιες γειτονιές , κάποιες ..γωνιές , που είναι ξεχασμένες απ’ την ..άνοιξη , υπάρχουν συνάνθρωποί μας , συγγενείς , φίλοι , γέιτονές μας , που ‘χουν χρόνια να ζήσουν ..άνοιξη , που την έχουν σχεδόν  ..ξεχασμένη…

   Εκεί κάθε άνοιξη ..αναγεννιέται η..μοναξιά , η..θλίψη , ο πόνος , η..δυστυχία και η εγκατάλειψη , πικρή άνοιξη γεύονται κάποιοι συνάνθρωποί μας , ξεκομμένοι απ’ το ..ημερολόγιο , έχουν ξεχάσει κι’ αυτές τις εποχές , αυτοί έχουν πάντα..φθινόπωρο και ..χειμώνα στην ψυχή τους ..

   Μακάρι να ‘ταν μπορετό , να πάρουμε ένα..κομμάτι αυτής της ..μάγισσας της άνοιξης , και να το πάμε σ’ αυτές τις γειτονιές , στους τσιγγάνικους καταυλισμούς , στις γωνιές που τα παιδιά ακόμα δεν ..γνώρισαν άνοιξη..

   Υπάρχουν πολλές τέτοιες γειτονιές , υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας , κι’ ακόμα περισσότερα παιδιά , που αφού αποκάμουν απ’ τα παιχνίδια στα..λασπόνερα και τα σκοτεινά..σοκάκια της γειτονιάς τους , ακουμπισμένα στους σαρακο…φαγωμένους τοίχους της αυλής τους , προσπαθούν να ονειρευτούν , να ονειρευτούν την ..άνοιξη , ονειρεύονται και ..τραγουδούν…

    …Μιά  άλλη , όψη της…Άνοιξης …..       

 

                     …Α  Ν  Ο  Ι  Ξ  Η  !!!

      Δεν πέρασ’ η άνοιξη απ’ τη γειτονιά μας φέτο ,

      ατέλειωτος  χειμώνας στην  καρδιά  …

      Σεργιάνι βγαίνει ο πόνος με ..γαρύφαλλο στο πέτο ,

      και στις αλάνες παίζουν πικραμένα τα παιδιά..

                      *               *                *

      Και τα γεράνια , μαραμένα , τα χελιδόνια μισεμένα

      και τα ονειρά μας στην καρδιά , βαθειά ..φυλακισμένα…

                      *                *               *

      Φεγγάρια , πάνε κι’ έρχονται , τα παγωμένα βράδια..

      Φαντάροι , ξεχασμένοι , στου ονείρου τη …σκοπιά ..

      σφιγμένα χείλια , και τα μάτια καρφωμένα στα  σκοτάδια 

      Τα παραμύθια της γιαγιάς , μοναδική παρηγοριά ..

                        *                 *               *

      Κι’ όλη η ζωή , μιά χούφτα ..πόνος ,

                                ξυπνάς , κοιμάσαι , πάντα…μόνος ,

      πως θα περάσει , πάλι , αχ..Θεέ μου

                                                 κι’ …αυτός ο ..χρόνος !…….Κ.-