Ουδέν καλόν..αμιγές κακού , λέγαν οι ...αρχαίοι πρόγονοί μας , κι' είχαν..δίκιο , η υπέροχη αυτή φωτογραφία ,του φίλου και γείτονα Θανάση Κολοκυθά , Aρχιτέκτονα με καλλιτεχνικές..ανησυχίες , καλή και..άγια , αλλά είχε και τις..παρενέργειές της ,...υποστείτε..τις....
Σαν βγαίνει απ’ τον Παλιόραγκο ,τ’ Οκτωβριανό φεγγάρι..
χρυσώνοντας τις ομορφιές του ..Γυφτομαχαλά ,
του ρουμανιού τα ξωτικά , με την περίσσια χάρη ,
στήνουν χορό και τραγουδούν , στων δέντρων τα κλαριά .
Των προβατιών τα κύπρια , στου Βαρουσιού το ρέμα ,
βουβαίνονται..σωπαίνουνε , στο μαγεμένο βράδυ ,
καθώς Νεραιδοτράγουδα ακούγονται , σαν…ψέμα ,
όπως τα φέρνει ολόδροσα , των Καλτεζιών το..χάδι..
Οι τυχεροί μας , στον Ψαλά , οι χωριανοί , αγναντεύουν ,
δεξιά , ζερβά , κι’ αντίπερα την τόση ομορφιά ,
και γεύονται τις ευωδιές της Γκιώνας , που κοντεύουν ,
φτάνουν , σαν χάδι δροσερό ,… βουνίσια..ανασεμιά..
Τέτοιες βραδιές , αφήνεσαι , στων αστεριών την ..πλάνη ,
στου φεγγαριού την αγκαλιά , ξεχνιέσαι..ονειρικά…
κι’ απλώνοντας τα χέρια σου , στου ουρανού τη..στάνη ,
πλανιέσαι , λες και ξαναζείς σε χρόνια..παιδικά……..Κ.
Λιδορίκι 15-10-2008 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου