Πέφτει ασταμάτητα η βροχή ακόμα ,
ξεπλένει ολόγυρα , σοκάκια και αυλές ,
άμποτε , να ‘ταν μπορετό , χώρια απ ‘ το..χώμα ,
τα πάθια να ξεπλύνει , απ’ τις ανθρώπινες ψυχές..
Στου ξέθωρου παράθυρου την κόχη ,
ώρες κοιτάζω τις ολόδροσες σταγόνες ,
ενώ οι βροντές κι’ οι αστραπές , σαν τις γοργόνες
χορεύουν , στου απέραντου του κόσμου την απόχη..
Άδικα , μάταια , το ουράνιο τόξο περιμένω ,
από ψηλά , απ’ τα’άπειρο , ελπίδα να φανεί ,
τ’αστέρια κρύφτηκαν , το φως του φεγγαριού..χαμένο ,
και του τζακιού μου η γωνιά , κρύα , μονάχη..σκοτεινή …
Του ρολογιού τους δείχτες , έχω πάψει να κοιτάζω ,
δεν μ’ ενδιαφέρει , πιά , του χρόνου το…φευγιό …
της μοναξιάς μου τις στιγμές , σαν… χρόνια λογαριάζω ,
στ’ ατέλειωτο ..ταξείδι μου , αυτό το…μακρινό ……..Κ.-
Λιδορίκι 19-11-2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου