Σαν θάρθουνε οι μέρες της βροχής , οι ευλογημένες ,
στου παραθύρου , όπως πάντα , θα προσμένω το περβάζι ,
κι’ όλες μου οι σκέψεις οι παλιές , οι ξεχασμένες ,
σαν πεταλούδες , θα περνούν στο πρόσωπό μου με τ΄αγιάζι .
Της ρεματιάς τ’ αχνό σιγοκελάρισμα , το θρόισμα των φύλλων ,
η ανατριχίλα απ’ της βροχής το άγγιγμα , στ’ αγέρωχα κλαδιά ,
θα φτάνουν , λες , σαν ψιθυρίσματα , παλιών , χαμένων , φίλων ,
μηνύματα , νοσταλγικά , που στέλναμε σαν ήμασταν παιδιά .
Σαν έρθουνε οι μέρες της βροχής , και δεν θα μ’ εύρουν ,
στου παραθύρου , το φθαρμένο το περβάζι ακουμπισμένο ,
ας προσπερνούν , το παραθύρι μου οι σταγόνες και ας..φεύγουν,
το αντάμωμά μας τούτο , να μη γίνει , ίσως να ΄τανε γραμμένο .- Κ.-
Αθήνα 20-2-08 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου