ΘΑ 'ΘΕΛΑ...

Θα ‘θελα , ένα κήπο , να’ναι , πάντοτε , πνιγμένος στα λουλούδια ,
κι’ ένα ουρανό γεμάτο αστέρια , τις καλοκαιριάτικες βραδιές ,
ν’ ακούγοντ’ από μακριά , στη σιγαλιά , νοσταλγικά τραγούδια ,
που να μιλάν μόνο γι’ αγάπη , στις ανθρώπινες καρδιές .

Θα ‘θελα , στους χειμώνες μου ν’ ανθίζουν , πάντα , πασχαλιές ,
η ευωδιά τους , να σκορπίζεται στο παγωμένο ,το παρθένο χιόνι ,
καθώς ο αγέρας θ’ ανεμίζει , των τριαντάφυλλων τις άλικες καρδιές ,
όταν , στο τζάμι της ψυχής , του πόνου μου η αχνάδα θ’ αργολειώνει .

Χνώτα βαρειά , ζωγραφισμένα στα θαμπά , μισόκλειστα παράθυρα ,
στο καμαρίνι του θεάτρου μοναχός , κομπάρσος – πρωταγωνιστής ,
θλίψη παντού απλωμένη , τα τραγούδια ..θλιβερά , παράταιρα ,
κι’ εγώ στης καταχνιάς τους δρόμους , πάντα , μοναχός ταξειδευτής..

Θα ‘θελα , αυτές τις ώρες της απέραντης σιωπής , τις λατρεμένες ,
που υποκλίνεται η ζωή , στου κόσμου τον απέραντο τον πόνο ,
να πάψουν να ‘ναι οι Κυριακάτικες βραδιές , βουβές..θλιμμένες ,
και να χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες , στης καρδιάς τον τόνο………Κ.-


Λιδορίκι 13-10-08
Αθήνα 13-11-08