Οι παλιές αγάπες, λέει ένα τραγούδι των Πυξ-Λαξ, πάνε στον παράδεισο, οι μεγάλες όμως... δεν πεθαίνουν ποτέ Κ.

1.5.09

…KΑΛΩΣ..ΟΡΙΣΕΣ ΑΝΟΙΞΗ !!!

 

 

image

 

   …Άνοιξη…η αναγέννηση της φύσης , και της ..ζωής , όλα ανανεώνονται , όλα..ξαναγεννιούνται , η φύση ολόγυρα αλλάχει..πρόσωπο , απ’ όπου περνάει αυτή η ..μαγική εποχή , αλλάζουν , λες , όλα , υπάρχουν όμως και κάποιες γειτονιές , κάποιες ..γωνιές , που είναι ξεχασμένες απ’ την ..άνοιξη , υπάρχουν συνάνθρωποί μας , συγγενείς , φίλοι , γέιτονές μας , που ‘χουν χρόνια να ζήσουν ..άνοιξη , που την έχουν σχεδόν  ..ξεχασμένη…

   Εκεί κάθε άνοιξη ..αναγεννιέται η..μοναξιά , η..θλίψη , ο πόνος , η..δυστυχία και η εγκατάλειψη , πικρή άνοιξη γεύονται κάποιοι συνάνθρωποί μας , ξεκομμένοι απ’ το ..ημερολόγιο , έχουν ξεχάσει κι’ αυτές τις εποχές , αυτοί έχουν πάντα..φθινόπωρο και ..χειμώνα στην ψυχή τους ..

   Μακάρι να ‘ταν μπορετό , να πάρουμε ένα..κομμάτι αυτής της ..μάγισσας της άνοιξης , και να το πάμε σ’ αυτές τις γειτονιές , στους τσιγγάνικους καταυλισμούς , στις γωνιές που τα παιδιά ακόμα δεν ..γνώρισαν άνοιξη..

   Υπάρχουν πολλές τέτοιες γειτονιές , υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας , κι’ ακόμα περισσότερα παιδιά , που αφού αποκάμουν απ’ τα παιχνίδια στα..λασπόνερα και τα σκοτεινά..σοκάκια της γειτονιάς τους , ακουμπισμένα στους σαρακο…φαγωμένους τοίχους της αυλής τους , προσπαθούν να ονειρευτούν , να ονειρευτούν την ..άνοιξη , ονειρεύονται και ..τραγουδούν…

image

    …Μιά  άλλη , όψη της…Άνοιξης …..       

 

                     …Α  Ν  Ο  Ι  Ξ  Η  !!!

      Δεν πέρασ’ η άνοιξη απ’ τη γειτονιά μας φέτο ,

      ατέλειωτος  χειμώνας στην  καρδιά  …

      Σεργιάνι βγαίνει ο πόνος με ..γαρύφαλλο στο πέτο ,

      και στις αλάνες παίζουν πικραμένα τα παιδιά..

                      *               *                *

      Και τα γεράνια , μαραμένα , τα χελιδόνια μισεμένα

      και τα ονειρά μας στην καρδιά , βαθειά ..φυλακισμένα…

                      *                *               *

      Φεγγάρια , πάνε κι’ έρχονται , τα παγωμένα βράδια..

      Φαντάροι , ξεχασμένοι , στου ονείρου τη …σκοπιά ..

      σφιγμένα χείλια , και τα μάτια καρφωμένα στα  σκοτάδια 

      Τα παραμύθια της γιαγιάς , μοναδική παρηγοριά ..

                        *                 *               *

      Κι’ όλη η ζωή , μιά χούφτα ..πόνος ,

                                ξυπνάς , κοιμάσαι , πάντα…μόνος ,

      πως θα περάσει , πάλι , αχ..Θεέ μου

                                                 κι’ …αυτός ο ..χρόνος !…….Κ.-

Δεν υπάρχουν σχόλια: