Ένα κλαδάκι αγιόκλημα , στο βάζο μαραζώνει..
τρεις μέρες τώρα καρτερεί , έρημο..ξεχασμένο ,
εσένα , να ‘βγεις μοναχά γιά λίγο στο μπαλκόνι ,
λυώνει και βασανίζεται , χλωμό..κιτρινισμένο .
*
Πόσο θ’ αντέξει το φτωχό , τη μοναξιά την τόση ,
χωρίς απ’ την ανάσα σου , ανάσα γιά να πάρει ,
τρεις μέρες πέρασαν , νερό , άμποτε να..νυχτώσει ,
να πει τον πόνο του κι’ αυτό , στης νύχτας το φεγγάρι .
*
Ένα κλαδάκι αγιόκλημα , σου το ‘χω φυλαγμένο ,
τρεις μέρες τώρα , δίπλα μου , μονάχη συντροφιά μου ,
ανασασμός μου η ανάσα του , άρωμα ευλογημένο ,
μόνη , πικρή παρηγοριά , στην τόση μοναξιά μου .
*
Άμποτε , να ‘ταν μπορετό , στης νύχτας τη γαλήνη ,
τύχη καλή , να μού ‘κανε , μιά και μονάχη χάρη ,
μέσα στην τόση ομορφιά της νύχτας που θα ..σβύνει
να σμίξουνε τα μάτια μας , κοιτώντας το..φεγγάρι …….Κ.-
Καληνύχτα….Κ.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου