ΕΡΗΜΟ ΛΙΜΑΝΙ…

Στο ρημαγμένο της καρδιάς μου το λιμάνι ,

χρόνια και χρόνια , έχει , πιά , σκαρί να πιάσει ,

οι κάβοι..σάπιοι , απ’ το σκληρό θαλασσομάνι ,

η.. άγκυρα , ξεχασμένη στο νερό , έχει..σκουριάσει..

* *

Θαλασσοπούλια , κρώζουν στο θαμπό τοπίο ,

πένθιμα , οι μπάντες παιανίζουνε τα βράδια ,

και γω , μονάχος στης ζωής τ’απαίσιο καφενείο

ψάχνω , το στίγμα μου για να ‘βρω στα σκοτάδια ..

* *

Χρόνια και χρόνια , αυτή η υπέροχη οπτασία ,

περνάει και χάνεται , σαν όνειρο.. Σαββάτου ,

ξεγέλασμα της μοίρας , στη βαθειά απελπισία ,

σταλαγματιά ζωής , σε πέλαγος απέραντο..θανάτου..

* *

Κι’ αυτά τα μάτια , που σ’ οδήγησαν στο πάθος ,

κι’ άνοιξαν , τα κλεισμένα της καρδιά τα παραθύρια ,

ψέμα κι’ αυτά , άλλο ένα ακόμα στη ζωή σου λάθος ,

άλλο ένα ακόμα , στα πολλά της πίκρας τα ποτήρια..

* *

Λάθος πορεία , μιά ελπίδα ακόμα ΄γάπης , προδομένη ,

τόση λαχτάρα , τόσος πόθος , χρόνια στοιβαγμένος ,

μια τόση δα φλογίτσα , έρωτα κάπου βαθειά κρυμένη ,

έχασα το στερνό καράβι , πάλι απόμεινα μονάχος , ξεχασμένος ….Κ.-

Αθήνα 8-9/ 5 / 2009