ΑΣ...ΕΡΧΟΣΟΥΝ...

Ας έρχοσουν μια νύχτα του χειμώνα σκοτεινή ,

σαν ..ξεχασμένη καταιγίδα ,

κι’ ας σκότωνες , κάθε μου σκέψη μακρινή..

κάθε ..κρυφή μου ελπίδα .

* *

Στο πέρασμά σου , να συντρίψεις τα ..στερνά

του φθινοπώρου μου τα φύλλα ,

τι ωφελεί , μες στης ψυχής την τόση ερημιά ,

του πόθου , μια ακόμα ανατριχίλα ..

* *

Έτσι απαλά να ‘ρθεις , βουβά , μες στο σκοτάδι ,

χάδι της μοίρας... τρυφερό ,

όλα της γης τα φώτα να ‘ν’ σβυστά αυτό το βράδυ ,

και μοναχά το πρόσωπό σου φωτεινό .

* *

Χίλιους..αιώνες , κράτησε ετούτος ο χειμώνας ,

πόνος αβάσταχτος , βουνό.. η μοναξιά..

άφαντη η ..άνοιξη , και ‘γω , ισόβιος θαμώνας ,

στης θλίψης το κελί , σε μια γωνιά......

* *

Ήρθες !! Μες του Οκτώβρη , τη γλυκειά μελαγχολία ,

στου φθινοπώρου , την καρδιά ,

με βήμα ανάλαφρο , όμως , με..προσπέρασες με..βία ,

και..πέταξες γι’ άλλού σαν .. τα πουλιά …..Κ.-

Αθήνα 13-14/ 5/ 2009