Οι παλιές αγάπες, λέει ένα τραγούδι των Πυξ-Λαξ, πάνε στον παράδεισο, οι μεγάλες όμως... δεν πεθαίνουν ποτέ Κ.

30.4.09

MATIA KAΣΤΑΝΟΠΡΑΣΙΝΑ..

 

Χίμαιρα

Μάτια καστανοπράσινα

στο μέλι ..ζυμωμένα ,

και τη ζωή μου θα ‘δινα

έστω μονάχα μια βραδιά

να κλάψετε για μένα .

Μάτια καστανοπράσινα

νεραϊδοζηλεμένα.…

         *         *

Ματάκια μελαγχολικά

της νύχτας μου φεγγάρια ,

από την πρώτη τη στιγμή

την έρημή μου τη ζωή ,

την έπαιξα στα ζάρια .

Ματάκια χρυσοπράσινα

του πόθου συναξάρια .

        *           *

Μάτια , αθώα , παιδικά ,

του φεγγαριού κομμάτια ,

της χαραυγής δροσοσταλιές

του πόθου ονειροτάξειδα ,

της νύχτας ..μονοπάτια .

Είν’ οι θλιμμένες σας ματιές ,

του πάθους.. σκαλοπάτια …..Κ.-

 

Λιδορίκι 1-4 / 4 /2009

Δεν υπάρχουν σχόλια: