Δεν πρόφταινα της άνοιξης ,
να κόψω ένα λουλούδι ,
με προσπερνάγαν οι καιροί
λες κι' ήμουν μισερός ,
ακόμα και του αηδονιού
το θεικό τραγούδι ,
μέσα , βαθειά μου , έφτανε
σκοπός ...λυπητερός .
Κάθε που ο Μάης έρχεται ,
πικρό μαράζει φέρνει ,
να λησμονήσω προσπαθώ ,
μ' αυτός με παρασέρνει ,
κι' ενώ τριγύρω ανθοβολούν
χιλιόχρωμα..λουλούδια ,
μένα η ψυχή μου τραγουδάει
τα πιό πικρά,,τραγούδια .
Κάλλιο , μην έρχετ' άνοιξη ,
τα δέντρα μην ανθίζουν ,
τ' αηδόνια να μην κελαιδούν
κάτω στις ρεματιές ,
κι' αυτές της γης οι ομορφιές ,
ας μη την βασανίζουν ,
την πονεμένη μου ψυχή ,
πούχει...λαβωματιές...
Λιδορίκι άνοιξη 2006. Κ .-
Οι παλιές αγάπες, λέει ένα τραγούδι των Πυξ-Λαξ, πάνε στον παράδεισο, οι μεγάλες όμως... δεν πεθαίνουν ποτέ Κ.
21.5.07
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου