Οι παλιές αγάπες, λέει ένα τραγούδι των Πυξ-Λαξ, πάνε στον παράδεισο, οι μεγάλες όμως... δεν πεθαίνουν ποτέ Κ.

13.5.07

ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ Η ΠΛΑΤΕΙΑ.....

Στου χωριού μας την πλατεία,
ψησταριές και καφενεία,
καφετέριες και μπαράκια
με μοντέρνα τραπεζάκια ,
και ομπρέλες της... θαλάσσης,
τι να βρεις και.. τι να χάσεις.

Του χωριού μας η πλατεία,
κάποτε είχε....γοητεία ,
ομορφιά... παραδεισένια,
τραπεζάκια μαρμαρένια
και καρέκλες όλο νάζι ,
με πυκνόπλεχτο ραγάζι.

Στου χωριού μας την πλατεία
περασμένα ...μεγαλεία ,
τα διηγείσαι βουρκωμένος ,
νοσταλγώντας πικραμένος,
τις παλιές , όμορφες μέρες
και τις βραδυνές βεγγέρες .

Όλοι οι χωριανοί ενωμένοι ,
κερδισμένοι και χαμένοι ,
στα χαρτιά και στην αγάπη
στων..κομμάτων το κιτάπι ,
όλοι αδέρφια , μιά παρέα ,
κι’ ήταν η ζωή..ωραία .

Τώρα στη μικρή πλατεία ,
που άλλοτ’ είχε μεγαλεία ,
τις βραδυές , τα μεσημέρια ,
άνοιξες και καλοκαίρια ,
τζερτζελέδες , νταραβέρια ,
μαύρα κι’ άραχνα..χαμπέρια .

Συνεχώς ..στριφογυρίζεις
μα κανένα δεν γνωρίζεις ,
φίλοι και γνωστοί...χαμένοι ,
με τα χρόνια... ξεχασμένοι ,
κι’ όσοι γύρω σου περνάνε ,
ούτε που σε χαιρετάνε....

Άχ..καυμένο ..Λιδορίκι...
σε κατάντησαν...τσιφλίκι...

Δεν υπάρχουν σχόλια: