ΜΟΙΡΟΛΟΙ...

Φέτος , μην έρθει άνοιξη , μην έρθει καλοκαίρι ,
να μην ανθίσουν τα κλαριά , μη λουλουδίσει ο κάμπος ,
μον' να ξεράνει ο πλάτανος , να μαραθεί κι' ο κέθρος ,
κι' οι βρύσες οι δροσόνερες , γιά πάντα να στερέψουν .

Πουλιά μην κελαιδήσουνε , να μην το πουν τ' αηδόνια ,
βουβός ο κούκος στις κορφές κι' ο κότσιφας στα πλάγια ,
κι' απ' την αυγή να σιγοκλαίν οι μαυροπερδικούλες ,
μέχρις αργά το σούρουπο , στου λιάτορα τη χάση .

Χιόνια να πέφτουν τ' αι Γιωργιού , πάγος τ' αι Κωσταντίνου ,
κι' ολόγυρα να βγάζει η γης φαρμακερά βοτάνια ,
να τα βοσκάν τα ζωντανά , του λόγγου τα ζουλάπια ,
να χάνουνε τα λογικά κι' αλλού φωλιές να φκιάχνουν .

Να βγαίνει ο ήλιος σούρουπο , αυγούλα το φεγγάρι ,
να σβύσουν απ' τον ουρανό , αυγερινός και πούλια ,
οπούχ' αδερφό και πούχασα , λεβέντη , παλληκάρι ,
της νειότης και της άνοιξης , το πιόμορφο κλωνάρι .

Αθήνα 8-5-1999 .