Δεν έχεις τίποτα απ’όσα ονειρευόμουνα,
ξανθά μαλλιά,πράσινα μάτια,η γαλανά.
Δεν είσ’εκείνη που τις νύχτες,σαν κοιμόμουνα,
μαζί σου μ’έπαιρνες,ταξείδια μακρινά..
Δεν είσ’ ο έρωτας εκείνος ο παράφορος ,
σαν καταιγίδα που σαρώνει την καρδιά ,
μα είσαι της αύρας τα’ απαλό σιγοψυθίρισμα ,
που μου δροσίζει τη ζωή κάθε βραδιά .
Δεν έχεις χείλια κοραλλένια, κρινοδάχτυλα
ούτε του κύκνου , τον πανέμορφο λαιμό ,
μα είναι γεμάτη η ψυχή σου ροδοπέταλα ,
και δεν θα πάψω να σου λέω , πως σ’αγαπώ .
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου