Οι παλιές αγάπες, λέει ένα τραγούδι των Πυξ-Λαξ, πάνε στον παράδεισο, οι μεγάλες όμως... δεν πεθαίνουν ποτέ Κ.

18.10.09

ΠΩΣ…

 

555

 

Πως να σου τραγουδήσω , που η ψυχή μου είναι άδεια..

πως να σου ψιθυρίσω , αυτά που θέλω να σου πω ,

σαν ..οπτασία χάνεσαι , και φεύγεις στα σκοτάδια ,

κάθε φορά , που στα όνειρά μου  προσπαθώ για να σε δω..

              *                          *

Πως να σ’ ονειρευτώ τις νύχτες του χειμώνα ,

στης καταιγίδας τον κυκλώνα , πως να κρατηθώ ,

έρμαιο του ανέμου , λες , σαν μαραμένη ανεμώνα ,

με.. παρασέρνεις , σ’ άλλο τόπο , ξένο..μακρινό..

             *                         *

Πως να ..δακρύσω , τους καϋμούς σου να γιατρέψω ,

να κλάψω , να πονέσω , αντί γιά σένα , όταν πονάς ,

χίλιους θανάτους , είν’ ακόμα , μπορετό ν’ αντέξω ,

γιά να ‘σαι πάντα ..ευτυχισμένη , να ..γελάς..

              *                          *

Μα πως ν’ αντέξω , τόση πίκρα , τόσο ..πόνο ,

πως να περάσω , μιά ολόκληρη ζωή στη..μοναξιά ,

δεν σε συνάντησα ποτέ , μα σ’ είχα πάντα , μόνο ,

αγαπημένη στα όνειρά μου ..συντροφιά........Κ.-

 

 

Αθήνα 18-10-2009

Δεν υπάρχουν σχόλια: