Μαγεία !! Χειμωνιάτικο πρωινό της Κυριακής στην πλατεία της Βαθειάς ....
Ένας καταγάλανος ουρανός , κι’ ένας ήλιος που προσπαθεί ,δειλά-δειλά , να ξεμυτήσει απ΄τον Παλιόραγκο , καλμάροντας , την παγωμένη ανάσα της Γκιώνας και του Βαρδουσιού που κάνει τους Λιδωρικιώτες να χουχουλιάζουν τα χέρια και να κλείνονται μέσα στα καφενεία .
Οι τακτικοί , έχουν αρχίσει από νωρίς να μαζεύονται , τα κονιακάκια κι΄οι καφέδες , δίνουν και παίρνουν , κι΄όλοι ανυπομονούν , να τελειώσει ο παπάς τη λειτουργία , για να πιάσουν δουλειά , α.. όλα κι’όλα οι Λιδορικιώτες είχαμε...αρχές , ποτέ χαρτιά την ώρα της λειτουργίας...
Τα ζευγάρια , έχουν , ήδη , κανονιστε ί , οι θέσεις έχουν πιαστεί , και τα μάτια όλων είναι …
στραμμένα στην εκκλησία , περιμένοντας να δουν τις πρώτες γυναίκες να κατεβαίνουν , για να δοθεί το σύνθημα έναρξης , τα αθλήματα ; πρέφα , δηλωτή , ξερή , ραμί και ,διατί να το κρύψωμεν άλλωστε, καμιά πρεφούλα....καπίκι , έτσι...γιά το.. σκότωμα της..ώρας ( θανάσης , μπιρίμπα , κλπ δραχμοβόρα αθλήματα δεν είχαν ακόμα εφευρεθεί ) , το έπαθλο ; οι καφέδες , τα ουζάκια και το παραδοσιακό λουκμάκι..
Εγώ , περίμενα τον μπάρμπα Σπύρο το Σφέτσο , τον Καλέρη , είχαμε συνεννοηθεί από χθες να συναντηθούμε , για να μου αφηγηθεί ένα παλιό μαθητικό περιστατικό που έκανε το Λιδορίκι ...πρωτεύουσα της...Ελλάδος , ναι ..όπως το διαβάζετε πρωτεύουσα της...Ελλάδος .
Ήρθε , λοιπόν , κάποια στιγμή ο μπάρμπα Σπύρος , με ανασηκωμένο το γιακά του πανωφοριού του , με την , κλασική , τραγιάσκα και το κασκόλ του , κι’αφού παράγγειλε το καφεδάκι του και ξανάσανε λιγάκι , άρχισε να μου αφηγείται το περιστατικό , που - σημειωτέον – αναφερόταν στις πρώτες 10 ετίες του 20ου αιώνα όταν ο ίδιος πήγαινε στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου .
Εκείνη την εποχή , αλλά και μέχρι και τη 10ετία του 1970 , τα παιδιά απ’όλα τα χωριά της επαρχίας μας , έρχονταν στο Γυμνάσιο του χωριού μας , νοίκιαζαν , δυό – τρία μαζί δωμάτιο , και έμεναν στο Λιδορίκι , ενώ κάθε Κυριακή πήγαιναν στα χωριά τους γιά ...ανθράκευση , το ψωμί της βδομάδας δηλαδή , λίγο τυρί , λίγες ελιές και , σπανίως , και κανένα κοψίδι , έτσι γιά να λιγδώνει τ’ άντερό τους , δύσκολη η ζωή τότε , λεφτά δεν υπήρχαν , αλλά τα παιδιά που ήθελαν να μάθουν γράμματα.....μάθαιναν , κάτω από πολύ άσχημες , βέβαια , συνθήκες αλλά μάθαιναν..
Η επικοινωνία , τότε , ήταν υποτυπώδης έως..ανύπαρκτη ,συγκοινωνίες δεν υπήρχαν και οι Κυριακάτικες επισκέψεις των παιδιών στα χωριά τους , γίνονταν , φυσικά , με..ποδαρόδρομο και μάλιστα πολύωρο , εξαντλητικό , κι’όμως το όνειρο των παιδιών , απ’όλα τα χωριά της επαρχίας , ήταν – τελειώνοντας το Δημοτικό – να πάνε στο Γυμνάσιο , στην πρωτεύουσα , στο Λιδορίκι .
Όσα παιδιά λοιπόν πήγαιναν στην τελευταία τάξη του Δημοτικού , άκουγαν συνέχεια τους συγγενείς αλλά και τους χωριανούς να τους...μακαρίζουν : άντε τυχερέ , του χρόνου θάσαι στην πρωτεύουσα , ποιός στη χάρη σου , θα γίνεις πρωτευουσιάνος , τυχερέ....
Ο μπάρμπα Σπύρος βέβαια ήταν στ’αλήθεια τυχερός , αφού ήταν Λιδορικιώτης και δεν θα χρειαζόταν να...ταλαιπωρηθέι για να πάει στο Γυμνάσιο , όπως τα παιδιά των γύρω χωριών.
Ήρθε λοιπόν ο καιρός , τέλειωσαν το Δημοτικό και ο μπάρμπα Σπύρος , παιδάκι τότε , μαζί με ένα τσούρμο παιδιών , απ’ τα χωριά , γράφτηκαν στην πρώτη τάξη , έγιναν πρωτάκια , καμάρωναν γι’αυτό , σαν γύφτικα σκεπάρνια , έννοιωθαν σαν να άλλαξε η ζωή τους , ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι τα παιδιά τώρα ζούσαν στην ....πρωτεύουσα , λίγο τόχεις...
Ξεκίνησαν λοιπόν τα μαθήματα , όλα όμορφα κι’ ωραία , τα παιδιά δυσκολεύτηκαν λίγο στην αρχή μέχρι να προσαρμοστούν στην καινούργια τους ζωή και μάλιστα στην...πρωτευουσιάνικη , όλα όμως βρήκαν το ρυθμό τους και δούλευαν...ρολόι , πέρασε λίγος καιρός κι’άρχισαν και τα πρώτα πρόχειρα διαγωνίσματα , εκεί λοιπόν , στο πρόχειρο της γεωγραφίας συνέβη το...ανεπανάληπτο ..
Ο καθηγητής τους , ζητούσε να γράψουν την πρωτεύουσα της Ελλάδος και τις κυριότερες πόλεις της , έγραψαν λοιπόν τα παιδιά και περίμεναν δυό – τρεις μέρες να διορθωθούν τα γραπτά και να μάθουν το βαθμό που πήραν , πράγματι ένα πρωί ο καθηγητής , τους είπε ότι διόρθωσε τις κόλες και θα τους έλεγε τους βαθμούς , έτσι κι’έγινε , αλλά πριν αρχίσει η ανακοίνωση των βαθμών ο καθηγητής τους είπε , μισογελώντας , ότι θα τους διαβάσει το γραπτό ενός συμμαθητού τους που παρουσίαζε εξαιρετικό...ενδιαφέρον .
Όλοι τότε περίμεναν να δούνε τίνος είναι το γραπτό και τι είναι το τόσο ενδιαφέρον που γράφει ,
άρχισε λοιπόν ο καθηγητής να διαβάζει το γραπτό ενός Κροκυλειώτη – αν θυμάμαι καλά – μαθητή που , ούτε λίγο – ούτε πολύ έγραφε : Πρωτεύουσα της Ελλάδος είναι το..Λιδορίκι , άλλες μεγάλες πόλεις : Αθήνα , Πάτρα , Θεσσαλονίκη κλπ. Όλοι έμειναν ξεροί , για λίγο και μετά επακολούθησε πανδαιμόνιο , απ’τις φωνές και τα πειράγματα των πιτσιρικάδων , ενώ ο Κροκυλειώτης ο ταλαίπωρος κατακόκκινος δεν εύρισκε τόπο..να κρυφτεί .
Έτσι λοιπόν , έστω και γιά λίγο , το χωριόμας ανακηρύχτηκε ...επισήμως Πρωτεύουσα της ...Ελλάδος ……Κ.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου