Αυτή η καλοκαιριάτικη βροχή , με συνεπαίρνει ,
λες , και ξεπλένει της ψυχής τ’ αμέτρητα τα πάθη…
κι’ εγώ , στου νου , ακουμπισμένος , το παράθυρο ,
του κάκου , προσπαθώ να σβύσω τα φριχτά μου λάθη..
Αναλογιέμαι ,τάχα , τι χρωστάω στο κόσμο πούζησα ,
κι’ ακόμα , πόσα τούτη η ζωή , χρωστάει σε μένα
μα οι σταγόνες , μυστικά , μου ψιθυρίζουνε.. πως πούλησα ,
τα όνειρά μου ..πάμφθηνα , λες κι’ ήταν όλα κάλπικα και ξένα..
Ώρες ακουμπισμένος στο περβάζι , αφουγκράζομαι ,
ρουφάω αχόρταγα ,την ευωδιά απ’ το χώμα το βρεγμένο ,
κάτι μου λέει ,πως η βροχή με περιπαίζει , μα δε νοιάζομαι ,
είν’ το κορμί μου σε παιχνίδια τέτοια..χρόνια ..μαθημένο…
Σιγοβραδυάζει..η βροχή..ψυχομαχάει , σβύνει ..κόπασε ,
πέρα μακρυά , ο αχός από των κοπαδιών τα κουδουνίσματα
σβυέται..αχνοχάνεται , στη ρεματιά τ’ αηδόνι , ξάφνου , σώπασε ,
τα φώτα ανάβουν , γυναίκα η ..νύχτα αρχίζει τα δικά της πείσματα…
Λιδορίκι 07 06 07 Κ . -
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου