ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙΣ....

Τι , κι'αν τις ομορφιές του κόσμου , όλες ,γνώρισες ,
κι' αν έζησες στα πιό όμορφα , τα πιό ψηλά παλάτια ,
τίποτα δεν αξίζουν όλα , μπρος στο καλωσόρισες ,
που θα σου πουν , ψιθυριστά , δυό δακρισμένα μάτια .

Τι , κι'αν στης μοναξιάς , τ'απέραντα , τα πέλαγα ταξείδεψες,
και στων ονείρων σου ναυάγησες , τ'απάνεμα ακρογιάλια ,
στου πατρικού σου την αυλη , σε μια γωνίτσα , γύρεψες ,
τα παιδικά σου όνειρα , να θάψεις , σαν πολύτιμα κοράλια .

Τη γερασμένη , του σπιτιού σου , καρυδιά , στον κόρφο
σαν άγιο φυλαχτό , στα μακρινά σου τα ταξείδια , κράτησες
μαζί με τη μορφή του κοριτσιού , που ξύπνησε τον πόθο ,
σαν ήσουνα αμούστακο παιδί , σαν πρωταγάπησες .

Μέσα απ'τα πράσινα , ξεθωριασμένα , του σπιτιού παράθυρα ,
ώρες ατέλειωτες , κοιτώντας τη βροχή , ταξείδευες..ταξείδευες ..
σε χώρες μακρινές , εξωτικές , φέρνοντας πάντα..λάφυρα
τις ομορφιές , του ονείρου , της ζωής , που πάντα γύρευες .

Πάντα επιστρέφεις , στη γωνιά τη φτωχική , τη λατρεμένη ,
να ονειρευτείς , παιδί ξανά , κάτω απ'τη γέρικη μουριά ,
μα αλλοίμονο..απ'όσα ήξερες παλιά , τίποτα πια δεν απομένει ,
μόνο στα βάθη του μυαλού , η απέραντη της μάνας η αγκαλιά .- Κ.