Οι παλιές αγάπες, λέει ένα τραγούδι των Πυξ-Λαξ, πάνε στον παράδεισο, οι μεγάλες όμως... δεν πεθαίνουν ποτέ Κ.

19.12.06

ΖΗΛΕΥΩ.....

Ζηλεύω, αυτούς που μπόρεσαν να φτάσουν, ως το τέρμα,
που πάλαιψαν και νίκησαν, την ίδια τη ζωή τους,
αυτούς, που μεσ’το αίμα τους, είχαν το θείο σπέρμα,
κι έδωσαν, φεύγοντας σεμνά, σκοπό στην ύπαρξή τους.

Αυτούς ζηλεύω, που ήτανε οι εκλεκτοί της μοίρας,
σε κάθε προσκλητήριο, που δήλωναν, παρόντες
σεμνά, ανυστερόβουλα, με τ’όπλο ανά χείρας,
στων λάφυρων τη... μοιρασιά, περήφανα απόντες.

Τιμή και δόξα πρέπει τους, όχι γι’αυτά που δώσαν,
ούτε για όσα στερήθηκαν, στην ταπεινή ζωή τους,
μα γιατι δεν υπέκυψαν, ποτέ τους δεν προδώσαν,
για δόξες και για αργύρια, την ακριβή τιμή τους.- Κ.

Λιδορίκι 151206.

Δεν υπάρχουν σχόλια: