ΓΟΥΡΜΠΟΥΛ’ ΝΑ ΓΙΝ’ ΤΟΥ…ΧΕΡ’ Τ’..

H μάνα μου , με τη θειά Βιολέτα σε ένα όμορφο στιγμιότυπο της καθημερινότητάς μας...

Χαζεύοντας άπόψε τις παλιές οικογενειακές μας φωτογραφίες αδέρφια , στάθηκα σ’ αυτή , θυμήθηκα τη μάνα μου φυσικά , αλλά και την αγαπημένη μου θειά , τη Βιολέτα , Δγιλέτα στα..καθαρά Λιδορικιώτικα , και μούρθαν στο νου τόσα και τόσα που ζήσαμε τόσα χρόνια δίπλα-δίπλα .

Πολλά , πάρα πολλά τα ..αξιομνημόνευτα και πολλές οι ιστοριούλες που αυτόματα εμφανίσθηκαν στην ..οθόνη του μυαλού μου , αυτού του..λίγου τέλος πάντων , αυτή όμως που δα θυμηθούμε απόψε είναι , νομίζω , άκρως..ενδιαφέρουσα και..αντιπροσωπευτική ..

Η θειά μου η Βιολέτα , γιά όσους δεν γνωρίζουν , ήταν παντρεμένη με τον μπάρμπα μου το Σπύρο Καψάλη , αδερφό του πατέρα μου , και ως εκ τούτου μέναμε στο πατρικό σπίτι του πατέρα μου , που ήταν μοιρασμένο στα δυό , δύο σπίτια σε ένα δηλαδή , τα αδελφομοίρια που λένε ..

Έτσι ήμασταν όλη μέρα σχεδόν μαζί , μας χώριζε ένας ..τοίχος , και μάλιστα ..παλιάς κατασκευής , που δεν είχε ούτε καν τη στοιχειώδη μονωτική δυνατότητα , κοντολογίς ήταν σαν να ζούμε στο ίδιο..σπίτι .

Αγράμματη , όπως όλες οι γυναίκες της εποχής της , η θειά Βιολέτα , πέρασε τη ζωή της κυριολεκτικά στα ..χωράφια , όργωμα , σπάρσιμο , βοτάνισμα , θέρισμα και..αλώνισμα , άντε το ίδιο και στά αμπέλια , είχαν ένα στα παλιάμπελα και ένα στη Βελά , και ένα περιβόλι στου Παπά τη βρύση , είχε και ένα μουλάρι , που το ‘λεγε …Κούλα , βέβαια Κούλα λέγαν και τη μάνα μου , Κούλα η..Κικούλα , απ’ το Αγγελική φυσικά ..

Αυτή η..συνωνυμία είχε συχνά..πυκνά και τα..ευτράπελά της , φώναζε , π.χ , η θειά Βιολέτα το μουλάρι , γιά να το ποτίσει , εβγαινε απ’ το σπίτι , και φώναζε : Κούούλαααα…άκουγε η μάνα μου , από δίπλα , συνήθως στο βάθος στην κουζίνα , το όνομά της και απαντούσε βγαίνοντας έξω: Έλα Βιολέτα , τι θες ; Και η θειά..Βιολέτα : ..δε φουνάζου ισένα , του..μπλάρ..φουνάζου…καταλαβαίνετε τώρα τι γινόταν , αλλά και πόσες φορές τη μέρα γινόταν αυτό…και φυσικά εμείς ξελιγωνόμασταν στα γέλια …

Η θειά Βιολέτα λοιπόν , παλιών-παλιών αρχών , της παλιάς σχολής που λένε , είχε τις δικές της αντιλήψεις και ζούσε σύμφωνα μ΄αυτές , ήταν θρήσκα , πήγαινε στην εκκλησία , όταν μπορούσε , γιατί έκανε και…γεωργικές ..υπερωρίες , νήστευε , και ακολουθώντας τους θρησκευτικούς κανόνες , δεν ορκιζόταν ποτέ και γιά κανένα απολύτως λόγο…

Έλα όμως που σε κάποιο γειτονικό της χωράφι είχε γίνει μιά..αγροζημία , κάτι πρόβατα μπήκαν και έκαναν ζημιά στα σπαρτά , το πήρε χαμπάρι ο ιδιοκτήτης του χωραφιού , και μήνυσε τον προβατοιδιοκτήτη , και έβαλε μάρτυρα τη θειά μου τη Βιολέτα , κι’ ο ..αθεόφοβος ούτε την ρώτησε καν , ουτε που την ενημέρωσε σχετικά..

Η θειά μου βέβαια δεν είχε ιδέα από δικαστήρια , και όπως είπαμε και πριν δεν ήξερε καθόλου γράμματα , η πρώτη ..μάχη λοιπόν έγινε όταν της έφεραν την κλήση , γιά να πάει γιά μάρτυρας , δεν την έπαιρνε με τίποτα , δεν ξέρω γω απ’ αυτά , είπε στον κλητήρα , ξ’φοτώσε με , ο άνθρωπος της εξήγησε πως την καλούν στο δικαστήριο να καταθέσει ό, τι ξέρει γιά την υπόθεση , ανένδοτη η θειά μου..

Φασαρία κακό , ολόκληρη ιστορία , γιά την παραλαβή της κλήσης , πάρτην , δεν την παίρνω , και δώστου και πάρτου , τελικά ο κλητήρας αφού είδε κι’ αποείδε , την άφησε την κλήση σε κάποιον του σπιτιού και έφυγε..καταιδρωμένος , και φεύγοντας , διά ..πάσα ..ενδεχόμενον , της επανέλαβε και την ημερομηνία που θα γινόταν το δικαστήριο , τονίζοντάς της πως αν δεν παρουσιαστεί , θα πάει..φυλακή , και το τόνισε αυτό γιατί η θειά μου , εδήλωσ ευθύς εξ’ αρχής : δεν..ξέρω τι μ’ λες , εγώ δεν πάω π’ θινά..

Με όλη όμως τη φασαρία που έγινε άκουσαν και οι γύρω γείτονες γιά το δικαστήριο και φυσικά της είπαν πως πρέπει να πάει γιατί αλλοιώς θα βρει το μπελά της..δεν πα ναλέγανε όμως όλοι , η θειά το δικό της τροπάριο , δεν πάου π’θινά..

Πέρασε όμως ο καιρός και κάποτε πλησίασαν οι μέρες γιά το δικαστήριο , οπότε άρχισε η..ψυχολογική ..προετοιμασία της θειά μου γιά να πεισθεί να πάει στο δικαστήριο , μα με το καλό μα με το..μπαμπούλα της φυλακής σαν να..κάλμαρε , ΄πότε όλοι ησύχασαν , ο σκοπός ..επετεύχθη ..τουλάχιστον τώρα δεν ..αρνιόταν πεισματικά ..

Και έφτασε η μεγάλη μέρα !!!

Ξεκίνησε με τα χίλια ζόρια , η θειά μου , γιά το δικαστήριο , το σωστό βέβαια είναι ότι ..ξεκίνησαν να την πάνε στο..δικαστήριο , όχι ..σηκωτή βέβαια αλλά όχι και…αυθορμήτως , με το…ζόρι , που λένε .

Κάθησε εκαί σε ένα πάγκο , ενώ όλοιείχαν το νου τους μη και το σκάσει , την είχαν ικανή γιά κάτι τυέτοιο , κάποια στιγμή ήρθε και η δικιά της σειρά , η καυμένη δεν είχε ιδέα απ’ την όλη διαδικασία , και με τα χίλια ζόρια , σχεδόν σπρώχνοντας την πήγαν στην έδρα , όπου εκτυλίχθηκαν σκηνές ..απείρου ..απείρου..κάλλους , συνεννόηση ..μηδέν , ρώταγε όνομα κλπ ο ειρηνοδίκης , τίποτα η θειά , στα πολλά στα λίγα ..συμφώνησαν στο ονοματεπώνυμο , είπαν και μιά σχετική..ηλικία και αμέσως μετά έγινε η μεγάλη..σεισμική δόνηση , όταν της είπε ο ειρηνιδίκης να βάλει το χέρι στο Ευαγγέλιο και να ορκισθεί , χαμός έγινα , με καμιά ..κυβέρνηση δεν ακούμπαγε το ευαγγέλιο , ούτε καν το ..πλησίαζε , επέμενε ο δικαστής , αρνιόταν η θειά μου , το ακροατήριο είχε σηκωθεί στον αέρα απ’ τα γέλια , γινόταν ένα πανδαιμόνιο , πλησίασε και κάποιος χωροφύλακας , και της είπε λίγο έντονα να βάλει το χέρι στο ευαγγέλιο , βρε τι της πηγαίναν το χέρι προς τα εκεί , τίποτα ..

Τα πράγματα βέβαι είχαν αρχίσει να παίρνουν ..άλλο δρόμο , κι’ ο δικαστής είχε εκνευριστεί , παιδευόταν εξάλλου τόση ώρα , ίσως να ύψωσε και τη φωνή του λίγο παρά πάνω , και ω..του θαύματος , είδαν τη θειά μου να σηκώνει σιγά-σιγά το δεξί της χέρι και να το πλησιάζει , μετά από τόσον αγώνα , προς το ευαγγέλιο , οπότε όλοι κάπως..ηρέμησαν , κάλμαραν , βέβαια η θειά μου όλο και ..κοντοστεκόταν , οπότε ο δικαστής την πίεσε λίγο , γιά να τελειώνει η ιστορία , και τότε η θειά Βιολέτα , όταν της είπε ο ειρηνοδίκης , που είχε..ιδρώσει ο άνθρωπος , άντε κυρά μου βέλε το χέρι σου στο ευαγγέλιο να τελειώνουμε , σηκώνει το χέρι το..ψευτοακουμπάει πάνω στο ευαγγέλιο και είπε οργισμένη το..απίθανο : Του βάζου , κι’ όποιους με φιρι ιδώ , γουρμπύλι να γίν’ του…χέρ’ τ……

Το τι επακολούθησε βέβαια δεν περιγράφετε , ούτε και ξέρουμε φυσικά την έξέλιξη της δίκης και την απόφαση , αυτό όμως που ξέρουμε είναι πως η..περίφημη αυτή ρήση της θειάς μου της Βιολέτας έμεινε στην ..ιστορία :…γουρμπούλ’ να γίν’ του..χέρ’ τ , αυτ΄νου , π’ μέφιρι ιδώ…

Καλό σας …ξημέρωμα…..Κ.-