ΩΔΗ ΣΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΣ...

Η μάνα κλαίει…κι’ οδύρεται , κάθε που…αναθυμιέται ,
της…γλυκοκόρης τους καημούς , τα βάσανα , τους πόνους ,
μεσ’ το ταξείδι που κρατάει τριάντα..τόσους..χρόνους ,
κι’ είν η πληγή …ολάνοιχτη κι’ ο πόνος δεν…περνιέται…

Μετράει στις ..ράχες , στα.. βουνά..κορμιά ..παλληκαρίσια ,
στο υπέρτατο καθήκον τους πουπέσαν…ανδρειωμένα…
με μια σημαία Ελληνική στα χέρια τα…σφιγμένα..
τους πρέπει να φυτέψουμε της…δόξας …κυπαρίσια…

Σφίξτε αδέρφια τη,,,γροθιά , όσοι κι’ αν ‘ρθουν χειμώνες ,
Όσες ζωές κι’ αν …ξοδευτούν στης λευτεριάς το…πάθος…
Κανένας δεν θα ξεχαστεί , κανείς νεκρός..μονάχος…
Όλοι τους θάναι..ΑΘΑΝΑΤΟΙ , για πάντα , στους…ΑΙΩΝΕΣ…

Λιδορίκι 22 07 07 Κ.-