Φύτεψα στην αυλή μου , ένα μικρό ελατάκι , μια ελπίδα ,
σαν μεγαλώσει , κάποιο αηδόνι να σταθεί να κελαιδήσει ,
και στην παλιά , την ξεχασμένη γλάστρα μια μικρή ηλιαχτίδα ,
να γίνει φως , και της ψυχής μου το σκοτάδι να φωτίσει .
Στο κουρασμένο μου κορμί , έχω φυτέψει την καρδιά μου
από χρόνια , σ’ ένα μικρό κλουβί για τις αλύτρωτες αγάπες
τις χαμένες, και ταξειδεύω…ταξειδεύω στα όνειρά μου
ολονυχτίς ,στου θολωμένου μου μυαλού τις στράτες…
Όλες τις ξεχασμένες μου , παλιές , αγάπες , τις ανάστησα ,
Θυμήματα απ’ τ’ Αυγούστου , τα γλυκά τα φεγγαρόφωτα ,
Κι’ ένα μονάχο φυλαχτό , πολύτιμο , για πάντα κράτησα ,
Της απουσίας σου το φως , που πάντα έλαμπε αλλόκοτα …
Παγιδευμένος ,τώρα πιά , στου μικροκόσμου μου τα όρια ,
Περιπλανιέμαι , άσκοπα , σε μάταια , οδυνηρά , ταξείδια ,
Το ξέρω , πως στενεύουν της ζωής ,τα ορισμένα , περιθώρια..
Κι’ εγώ μετράω ,αδιάφορα , τα λάθη μου ,πουν’ πάντοτε τα ίδια…
Λιδορίκι 03 06 07 Κ. -
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου