ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ ΣΤΑ...ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΑΚΙΑ.....

Αδέρφια καλώς ήρθατε , στης γέννα σας τον τόπο ,
στον τόπο που η..μοίρα μας , μας έφερε στον κόσμο..
σ’ αυτό σας το προσκύνημα , π’ όσο κι’αν έχει κόπο ,
θάχετε μόνη..ανταμοιβή , βασιλικό και δυόσμο…

Μαζί..ας.. ξαναζήσουμε τα…παιδικά μας ..χρόνια ,
με τα λαστιχοπάπουτσα..τα …ντρίλια..παντελόνια ,
που ήτανε λίγο το ψωμί , η αγάπη όμως περίσσια
κι’ ας τρώγαν κρέας μοναχά σε ..γάμους και βαφτίσια…

Τα λόγια..περισσεύουνε , λίγη αξία …έχουν
Όταν τα δάκρυα , καυτά , στα μάγουλά μας τρέχουν ,
από βαθειά..συγκίνηση , κι’ από χαρά..μεγάλη ,
που αδέρφια.. ανταμώνουμε μετά’πο χρόνια πάλι .

Τι κι’αν τα χρόνια πέρασαν κι’ ασπρίσαν τα…μαλάκια
Εγώ τα βλέπω όπως..παλιά τα δυό…Σπυροπουλάκια…

Λιδορίκι 21 07 07……..Κ.-

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Το παραπάνω...καλωσόρισμα , γράφτηκε σχεδόν...επί τόπου όταν πήγα να συναντήσω , μετά από πάρα πολλά χρόνια , δυό αγαπημένους φίλους απ' τα όμορφα χρόνια του Γυμνασίου , τά...Σπυροπουλάκια , τον Παναγιώτη και το Θανάση που ζουν απ' το 1960 περίπου στην Αμερική ( Η.Π.Α ) , εκεί συνάντησα , εκτός απ' τους φίλους μου , άλλους 85 περίπου Ρουμελιώτες ομογενείς Η.Π.Α και ΚΑΝΑΔΑ , αγνούς , ΕΛΛΗΝΕΣ , πατριώτες , ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ανθρώπους με πρώτο-πρώτο τον Πρόεδρό τους Βασίλη Κότσαλο , απ' το Νιοχώρι -Αιτωλ/νίας , κι' έτσι η καλή μου μοίρα , μούκανε ένα ακριβό δώρο , και αντάμωσα τους φίλους μου και ...απόκτησα κι' άλλους....ΟΓΔΟΝΤΑ...ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΛΕΧΤΟΥΣ..ΦΙΛΟΥΣ ....

Τους ευχαριστώ όλους γιά την αγάπη τους........Κ .-